ποιός

See also: ποιος and ποῖος

Ancient Greek

Alternative forms

• κοιός (koiós) — Ionic

Etymology

From Proto-Indo-European *kʷos +‎ -ιος (-ios, adjectival suffix). Compare its interrogative form ποῖος (poîos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /poi̯.ós/ → /pyˈos/ → /piˈos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.ós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈos/

Adjective

ποιός • (poiós) m (feminine ποιᾱ́, neuter ποιόν); first/second declension

1. Of a certain nature, kind or quality

Inflection

First and second declension of ποιός; ποιᾱ́; ποιόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ποιός poiós	ποιᾱ́ poiā́	ποιόν poión		ποιώ poiṓ	ποιᾱ́ poiā́	ποιώ poiṓ		ποιοί poioí	ποιαί poiaí	ποιᾰ́ poiá
Genitive		ποιοῦ poioû	ποιᾶς poiâs	ποιοῦ poioû		ποιοῖν poioîn	ποιαῖν poiaîn	ποιοῖν poioîn		ποιῶν poiôn	ποιῶν poiôn	ποιῶν poiôn
Dative		ποιῷ poiôi	ποιᾷ poiâi	ποιῷ poiôi		ποιοῖν poioîn	ποιαῖν poiaîn	ποιοῖν poioîn		ποιοῖς poioîs	ποιαῖς poiaîs	ποιοῖς poioîs
Accusative		ποιόν poión	ποιᾱ́ν poiā́n	ποιόν poión		ποιώ poiṓ	ποιᾱ́ poiā́	ποιώ poiṓ		ποιούς poioús	ποιᾱ́ς poiā́s	ποιᾰ́ poiá
Vocative		ποιέ poié	ποιᾱ́ poiā́	ποιόν poión		ποιώ poiṓ	ποιᾱ́ poiā́	ποιώ poiṓ		ποιοί poioí	ποιαί poiaí	ποιᾰ́ poiá
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ποιότης (poiótēs)

See also

Ancient Greek correlatives ^(edit)

type	interrogative	indefinite	(medial) demonstrative	proximal demonstrative	distal demonstrative	relative	indefinite relative	identity	other
basic	τίς	τις, ἔνιοι	†ὁ, οὗτος	ὅδε	ἐκεῖνος	ὅς	ὅστις	ὁ αὐτός (αὑτός), ὁμός	ἕτερος, ἄλλος
dual	πότερος	πότερος, ποτερός				ὁπότερος
quality	ποῖος	ποιός	†τοῖος, τοιοῦτος	τοιόσδε		οἷος	ὁποῖος	ὅμοιος	ἑτεροῖος, ἀλλοῖος
quantity	πόσος	ποσός	†τόσος, τοσοῦτος	τοσόσδε		ὅσος	ὁπόσος
manner	πῶς	πως	†τώς, †ὥς, οὕτως	ὧδε		ὡς	ὅπως	ὁμῶς	ἑτέρως, ἄλλως
method, path, place	πῇ	πῃ	τῇ, ταύτῃ	τῇδε	ἐκείνῃ	ᾗ	ὅπῃ		ἄλλῃ
place	ποῦ, †πόθι	που, †ποθι	ἐνταῦθα	ἐνθάδε	ἐκεῖ, ἔνθα, †ἐκεῖθι	οὗ, ἔνθα, †ὅθι	ὅπου, †ὁπόθι	αὐτόθι, ὁμοῦ	ἄλλοθι
source	πόθεν	ποθεν	†τόθεν, ἔνθεν, ἐντεῦθεν	ἐνθένδε	ἐκεῖθεν	ὅθεν	ὁπόθεν	†ὁμόθεν	ἄλλοθεν
destination	ποῖ, †πόσε	ποι	ἔνθα, ἐνταῦθα	ἐνθάδε, δεῦρο	ἐκεῖσε	οἷ	ὅποι, †ὁπόσε	αὐτόσε, ὁμόσε	ἄλλοσε
time	πότε, πῆμος	ποτέ, ποτε, τοτέ, ἐνίοτε	τότε, τῆμος	τημόσδε		ὅτε, ἦμος	ὁπότε, †ὁππῆμος	ἅμα	ἄλλοτε
exact time	πηνίκα		†τηνίκα, τηνικαῦτα	τηνικάδε		ἡνίκα	ὁπηνίκα	αὐτίκα
duration of time			τέως			ἕως
size, age	πηλίκος	πηλίκος	†τηλίκος, τηλικοῦτος	τηλικόσδε		ἡλίκος	ὁπηλίκος	ὁμῆλιξ
repetition	ποσάκις, ποσίνδα	ποσάκις	τουτάκις, τοσάκις			†ὁσάκις ὁποσάκις	ὁποσάκις
multiplication	ποσαπλάσιος					ὁσαπλάσιος, ὁσαπλασίων
order	πόστος	ποστός					ὁπόστος
† Forms rarely or never used in Classical Attic prose Relative also used in exclamations; either relative or indefinite relative used in indirect questions.

Further reading

• “ποιός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ποιός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ποιός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette