τοιοῦτος
Jump to navigation
Jump to search
Ancient Greek
[edit]Etymology
[edit]From τοῖος (toîos, “of this sort”) + οὗτος (hoûtos, “this”).
Pronunciation
[edit]- (5th BCE Attic) IPA(key): /toi̯.ûː.tos/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /tyˈu.tos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /tyˈu.tos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /tyˈu.tos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /tiˈu.tos/
Pronoun
[edit]τοιοῦτος • (toioûtos) (feminine τοιαύτη, neuter τοιοῦτο or τοιοῦτον)
- (demonstrative, medial, of quality) of this sort or kind, such
- such a proceeding
- (in prose narrative) what goes before
- (absolute) such-like
- (referring to a previously mentioned adjective or adjectives)
- 386 BCE – 367 BCE, Plato, Meno 92e:
- πότερον δὲ οὗτοι οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ἐγένοντο τοιοῦτοι, παρ’ οὐδενὸς μαθόντες ὅμως μέντοι ἄλλους διδάσκειν οἷοί τε ὄντες ταῦτα ἃ αὐτοὶ οὐκ ἔμαθον;
- póteron dè hoûtoi hoi kaloì kagathoì apò toû automátou egénonto toioûtoi, par’ oudenòs mathóntes hómōs méntoi állous didáskein hoîoí te óntes taûta hà autoì ouk émathon?
- And did these beautiful and good men become this way [i.e., beautiful and good] by accident, not learning it from anyone, nevertheless able in your opinion to teach others what they did not learn themselves?
- πότερον δὲ οὗτοι οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ἐγένοντο τοιοῦτοι, παρ’ οὐδενὸς μαθόντες ὅμως μέντοι ἄλλους διδάσκειν οἷοί τε ὄντες ταῦτα ἃ αὐτοὶ οὐκ ἔμαθον;
Declension
[edit]Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | τοιοῦτος toioûtos |
τοιαύτη toiaútē |
τοιοῦτο / τοιοῦτον toioûto(n) |
τοιούτω toioútō |
τοιούτω toioútō |
τοιούτω toioútō |
τοιοῦτοι toioûtoi |
τοιαῦται toiaûtai |
τοιαῦτᾰ toiaûta | |||||
Genitive | τοιούτου toioútou |
τοιαύτης toiaútēs |
τοιούτου toioútou |
τοιούτοιν toioútoin |
τοιούτοιν toioútoin |
τοιούτοιν toioútoin |
τοιούτων toioútōn |
τοιούτων toioútōn |
τοιούτων toioútōn | |||||
Dative | τοιούτῳ toioútōi |
τοιαύτῃ toiaútēi |
τοιούτῳ toioútōi |
τοιούτοιν toioútoin |
τοιούτοιν toioútoin |
τοιούτοιν toioútoin |
τοιούτοις toioútois |
τοιαύταις toiaútais |
τοιούτοις toioútois | |||||
Accusative | τοιοῦτον toioûton |
τοιαύτην toiaútēn |
τοιοῦτο / τοιοῦτον toioûto(n) |
τοιούτω toioútō |
τοιούτω toioútō |
τοιούτω toioútō |
τοιούτους toioútous |
τοιαύτᾱς toiaútās |
τοιαῦτᾰ toiaûta | |||||
Vocative | — | — | — | — | — | — | — | — | — | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
τοιαῦτᾰ / τοιούτως toiaûta / toioútōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|
Derived terms
[edit]- τοιαῦτᾰ (toiaûta)
- τοιοῦτος τις (toioûtos tis)
See also
[edit]References
[edit]- “τοιοῦτος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “τοιοῦτος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- “τοιοῦτος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- τοιοῦτος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- τοιοῦτος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- “τοιοῦτος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- G5108 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.