ἀποστερέω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ στερέω (steréō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.ré.ɔː/ → /a.pos.teˈre.o/ → /a.pos.teˈre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.ré.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.teˈre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.teˈre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.teˈre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.teˈre.o/

Verb

ἀποστερέω • (aposteréō)

1. to rob, despoil, bereave or defraud [with accusative ‘someone’, along with genitive or accusative ‘of something’]
2. to defraud, cheat
3. to detach, withdraw oneself

Conjugation

   Present: ἀποστερέω, ἀποστερέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποστερέω	ἀποστερέεις	ἀποστερέει	ἀποστερέετον	ἀποστερέετον	ἀποστερέομεν	ἀποστερέετε	ἀποστερέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποστερέω	ἀποστερέῃς	ἀποστερέῃ	ἀποστερέητον	ἀποστερέητον	ἀποστερέωμεν	ἀποστερέητε	ἀποστερέωσῐ(ν)
	optative	ἀποστερέοιμῐ	ἀποστερέοις	ἀποστερέοι	ἀποστερέοιτον	ἀποστερεοίτην	ἀποστερέοιμεν	ἀποστερέοιτε	ἀποστερέοιεν
	imperative		ἀποστέρεε	ἀποστερεέτω	ἀποστερέετον	ἀποστερεέτων		ἀποστερέετε	ἀποστερεόντων
middle/ passive	indicative	ἀποστερέομαι	ἀποστερέῃ, ἀποστερέει	ἀποστερέεται	ἀποστερέεσθον	ἀποστερέεσθον	ἀποστερεόμεθᾰ	ἀποστερέεσθε	ἀποστερέονται
	subjunctive	ἀποστερέωμαι	ἀποστερέῃ	ἀποστερέηται	ἀποστερέησθον	ἀποστερέησθον	ἀποστερεώμεθᾰ	ἀποστερέησθε	ἀποστερέωνται
	optative	ἀποστερεοίμην	ἀποστερέοιο	ἀποστερέοιτο	ἀποστερέοισθον	ἀποστερεοίσθην	ἀποστερεοίμεθᾰ	ἀποστερέοισθε	ἀποστερέοιντο
	imperative		ἀποστερέου	ἀποστερεέσθω	ἀποστερέεσθον	ἀποστερεέσθων		ἀποστερέεσθε	ἀποστερεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποστερέειν				ἀποστερέεσθαι
participle	m	ἀποστερέων				ἀποστερεόμενος
	f	ἀποστερέουσᾰ				ἀποστερεομένη
	n	ἀποστερέον				ἀποστερεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀποστερῶ, ἀποστεροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποστερῶ	ἀποστερεῖς	ἀποστερεῖ	ἀποστερεῖτον	ἀποστερεῖτον	ἀποστεροῦμεν	ἀποστερεῖτε	ἀποστεροῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποστερῶ	ἀποστερῇς	ἀποστερῇ	ἀποστερῆτον	ἀποστερῆτον	ἀποστερῶμεν	ἀποστερῆτε	ἀποστερῶσῐ(ν)
	optative	ἀποστεροίην, ἀποστεροῖμῐ	ἀποστεροίης, ἀποστεροῖς	ἀποστεροίη, ἀποστεροῖ	ἀποστεροῖτον, ἀποστεροίητον	ἀποστεροίτην, ἀποστεροιήτην	ἀποστεροῖμεν, ἀποστεροίημεν	ἀποστεροῖτε, ἀποστεροίητε	ἀποστεροῖεν, ἀποστεροίησᾰν
	imperative		ἀποστέρει	ἀποστερείτω	ἀποστερεῖτον	ἀποστερείτων		ἀποστερεῖτε	ἀποστερούντων
middle/ passive	indicative	ἀποστεροῦμαι	ἀποστερεῖ, ἀποστερῇ	ἀποστερεῖται	ἀποστερεῖσθον	ἀποστερεῖσθον	ἀποστερούμεθᾰ	ἀποστερεῖσθε	ἀποστεροῦνται
	subjunctive	ἀποστερῶμαι	ἀποστερῇ	ἀποστερῆται	ἀποστερῆσθον	ἀποστερῆσθον	ἀποστερώμεθᾰ	ἀποστερῆσθε	ἀποστερῶνται
	optative	ἀποστεροίμην	ἀποστεροῖο	ἀποστεροῖτο	ἀποστεροῖσθον	ἀποστεροίσθην	ἀποστεροίμεθᾰ	ἀποστεροῖσθε	ἀποστεροῖντο
	imperative		ἀποστεροῦ	ἀποστερείσθω	ἀποστερεῖσθον	ἀποστερείσθων		ἀποστερεῖσθε	ἀποστερείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποστερεῖν				ἀποστερεῖσθαι
participle	m	ἀποστερῶν				ἀποστερούμενος
	f	ἀποστεροῦσᾰ				ἀποστερουμένη
	n	ἀποστεροῦν				ἀποστερούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπεστέρεον, ἀπεστερεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεστέρεον	ἀπεστέρεες	ἀπεστέρεε(ν)	ἀπεστερέετον	ἀπεστερεέτην	ἀπεστερέομεν	ἀπεστερέετε	ἀπεστέρεον
middle/ passive	indicative	ἀπεστερεόμην	ἀπεστερέου	ἀπεστερέετο	ἀπεστερέεσθον	ἀπεστερεέσθην	ἀπεστερεόμεθᾰ	ἀπεστερέεσθε	ἀπεστερέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπεστέρουν, ἀπεστερούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεστέρουν	ἀπεστέρεις	ἀπεστέρει	ἀπεστερεῖτον	ἀπεστερείτην	ἀπεστεροῦμεν	ἀπεστερεῖτε	ἀπεστέρουν
middle/ passive	indicative	ἀπεστερούμην	ἀπεστεροῦ	ἀπεστερεῖτο	ἀπεστερεῖσθον	ἀπεστερείσθην	ἀπεστερούμεθᾰ	ἀπεστερεῖσθε	ἀπεστεροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποστερήσω, ἀποστερήσομαι, ἀποστερηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποστερήσω	ἀποστερήσεις	ἀποστερήσει	ἀποστερήσετον	ἀποστερήσετον	ἀποστερήσομεν	ἀποστερήσετε	ἀποστερήσουσῐ(ν)
	optative	ἀποστερήσοιμῐ	ἀποστερήσοις	ἀποστερήσοι	ἀποστερήσοιτον	ἀποστερησοίτην	ἀποστερήσοιμεν	ἀποστερήσοιτε	ἀποστερήσοιεν
middle	indicative	ἀποστερήσομαι	ἀποστερήσῃ, ἀποστερήσει	ἀποστερήσεται	ἀποστερήσεσθον	ἀποστερήσεσθον	ἀποστερησόμεθᾰ	ἀποστερήσεσθε	ἀποστερήσονται
	optative	ἀποστερησοίμην	ἀποστερήσοιο	ἀποστερήσοιτο	ἀποστερήσοισθον	ἀποστερησοίσθην	ἀποστερησοίμεθᾰ	ἀποστερήσοισθε	ἀποστερήσοιντο
passive	indicative	ἀποστερηθήσομαι	ἀποστερηθήσῃ	ἀποστερηθήσεται	ἀποστερηθήσεσθον	ἀποστερηθήσεσθον	ἀποστερηθησόμεθᾰ	ἀποστερηθήσεσθε	ἀποστερηθήσονται
	optative	ἀποστερηθησοίμην	ἀποστερηθήσοιο	ἀποστερηθήσοιτο	ἀποστερηθήσοισθον	ἀποστερηθησοίσθην	ἀποστερηθησοίμεθᾰ	ἀποστερηθήσοισθε	ἀποστερηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποστερήσειν			ἀποστερήσεσθαι		ἀποστερηθήσεσθαι
participle	m	ἀποστερήσων			ἀποστερησόμενος		ἀποστερηθησόμενος
	f	ἀποστερήσουσᾰ			ἀποστερησομένη		ἀποστερηθησομένη
	n	ἀποστερῆσον			ἀποστερησόμενον		ἀποστερηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπεστέρησᾰ, ἀπεστερησᾰ́μην, ἀπεστερήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεστέρησᾰ	ἀπεστέρησᾰς	ἀπεστέρησε(ν)	ἀπεστερήσᾰτον	ἀπεστερησᾰ́την	ἀπεστερήσᾰμεν	ἀπεστερήσᾰτε	ἀπεστέρησᾰν
	subjunctive	ἀποστερήσω	ἀποστερήσῃς	ἀποστερήσῃ	ἀποστερήσητον	ἀποστερήσητον	ἀποστερήσωμεν	ἀποστερήσητε	ἀποστερήσωσῐ(ν)
	optative	ἀποστερήσαιμῐ	ἀποστερήσειᾰς, ἀποστερήσαις	ἀποστερήσειε(ν), ἀποστερήσαι	ἀποστερήσαιτον	ἀποστερησαίτην	ἀποστερήσαιμεν	ἀποστερήσαιτε	ἀποστερήσειᾰν, ἀποστερήσαιεν
	imperative		ἀποστέρησον	ἀποστερησᾰ́τω	ἀποστερήσᾰτον	ἀποστερησᾰ́των		ἀποστερήσᾰτε	ἀποστερησᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπεστερησᾰ́μην	ἀπεστερήσω	ἀπεστερήσᾰτο	ἀπεστερήσᾰσθον	ἀπεστερησᾰ́σθην	ἀπεστερησᾰ́μεθᾰ	ἀπεστερήσᾰσθε	ἀπεστερήσᾰντο
	subjunctive	ἀποστερήσωμαι	ἀποστερήσῃ	ἀποστερήσηται	ἀποστερήσησθον	ἀποστερήσησθον	ἀποστερησώμεθᾰ	ἀποστερήσησθε	ἀποστερήσωνται
	optative	ἀποστερησαίμην	ἀποστερήσαιο	ἀποστερήσαιτο	ἀποστερήσαισθον	ἀποστερησαίσθην	ἀποστερησαίμεθᾰ	ἀποστερήσαισθε	ἀποστερήσαιντο
	imperative		ἀποστέρησαι	ἀποστερησᾰ́σθω	ἀποστερήσᾰσθον	ἀποστερησᾰ́σθων		ἀποστερήσᾰσθε	ἀποστερησᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπεστερήθην	ἀπεστερήθης	ἀπεστερήθη	ἀπεστερήθητον	ἀπεστερηθήτην	ἀπεστερήθημεν	ἀπεστερήθητε	ἀπεστερήθησᾰν
	subjunctive	ἀποστερηθῶ	ἀποστερηθῇς	ἀποστερηθῇ	ἀποστερηθῆτον	ἀποστερηθῆτον	ἀποστερηθῶμεν	ἀποστερηθῆτε	ἀποστερηθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποστερηθείην	ἀποστερηθείης	ἀποστερηθείη	ἀποστερηθεῖτον, ἀποστερηθείητον	ἀποστερηθείτην, ἀποστερηθειήτην	ἀποστερηθεῖμεν, ἀποστερηθείημεν	ἀποστερηθεῖτε, ἀποστερηθείητε	ἀποστερηθεῖεν, ἀποστερηθείησᾰν
	imperative		ἀποστερήθητῐ	ἀποστερηθήτω	ἀποστερήθητον	ἀποστερηθήτων		ἀποστερήθητε	ἀποστερηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποστερῆσαι			ἀποστερήσᾰσθαι		ἀποστερηθῆναι
participle	m	ἀποστερήσᾱς			ἀποστερησᾰ́μενος		ἀποστερηθείς
	f	ἀποστερήσᾱσᾰ			ἀποστερησᾰμένη		ἀποστερηθεῖσᾰ
	n	ἀποστερῆσᾰν			ἀποστερησᾰ́μενον		ἀποστερηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀπεστέρηκᾰ, ἀπεστέρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεστέρηκᾰ	ἀπεστέρηκᾰς	ἀπεστέρηκε(ν)	ἀπεστερήκᾰτον	ἀπεστερήκᾰτον	ἀπεστερήκᾰμεν	ἀπεστερήκᾰτε	ἀπεστερήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπεστερήκω	ἀπεστερήκῃς	ἀπεστερήκῃ	ἀπεστερήκητον	ἀπεστερήκητον	ἀπεστερήκωμεν	ἀπεστερήκητε	ἀπεστερήκωσῐ(ν)
	optative	ἀπεστερήκοιμῐ, ἀπεστερηκοίην	ἀπεστερήκοις, ἀπεστερηκοίης	ἀπεστερήκοι, ἀπεστερηκοίη	ἀπεστερήκοιτον	ἀπεστερηκοίτην	ἀπεστερήκοιμεν	ἀπεστερήκοιτε	ἀπεστερήκοιεν
	imperative		ἀπεστέρηκε	ἀπεστερηκέτω	ἀπεστερήκετον	ἀπεστερηκέτων		ἀπεστερήκετε	ἀπεστερηκόντων
middle/ passive	indicative	ἀπεστέρημαι	ἀπεστέρησαι	ἀπεστέρηται	ἀπεστέρησθον	ἀπεστέρησθον	ἀπεστερήμεθᾰ	ἀπεστέρησθε	ἀπεστέρηνται
	subjunctive	ἀπεστερημένος ὦ	ἀπεστερημένος ᾖς	ἀπεστερημένος ᾖ	ἀπεστερημένω ἦτον	ἀπεστερημένω ἦτον	ἀπεστερημένοι ὦμεν	ἀπεστερημένοι ἦτε	ἀπεστερημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπεστερημένος εἴην	ἀπεστερημένος εἴης	ἀπεστερημένος εἴη	ἀπεστερημένω εἴητον/εἶτον	ἀπεστερημένω εἰήτην/εἴτην	ἀπεστερημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀπεστερημένοι εἴητε/εἶτε	ἀπεστερημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀπεστέρησο	ἀπεστερήσθω	ἀπεστέρησθον	ἀπεστερήσθων		ἀπεστέρησθε	ἀπεστερήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπεστερηκέναι				ἀπεστερῆσθαι
participle	m	ἀπεστερηκώς				ἀπεστερημένος
	f	ἀπεστερηκυῖᾰ				ἀπεστερημένη
	n	ἀπεστερηκός				ἀπεστερημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀπεστερήκειν, ἀπεστερήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεστερήκειν, ἀπεστερήκη	ἀπεστερήκεις, ἀπεστερήκης	ἀπεστερήκει(ν)	ἀπεστερήκετον	ἀπεστερηκέτην	ἀπεστερήκεμεν	ἀπεστερήκετε	ἀπεστερήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀπεστερήμην	ἀπεστέρησο	ἀπεστέρητο	ἀπεστέρησθον	ἀπεστερήσθην	ἀπεστερήμεθᾰ	ἀπεστέρησθε	ἀπεστέρηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• Greek: αποστερώ (aposteró)

Further reading

• ἀποστερέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποστερέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀποστερέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G650 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • deprive idem, page 213.
  • lose idem, page 500.
  • rob idem, page 719.
  • spoil idem, page 803.
  • strip idem, page 826.