ἀποστερηθέν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰén/ → /a.pos.te.riˈθen/ → /a.pos.te.riˈθen/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰén/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈtʰen/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθen/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθen/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθen/

Participle

ἀποστερηθέν • (aposterēthén)

1. neuter nominative/accusative/vocative singular of ἀποστερηθείς (aposterētheís)