ἀποστερηθεῖεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰêː.en/ → /a.pos.te.riˈθi.en/ → /a.pos.te.riˈθi.en/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰêː.en/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈtʰi.en/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.en/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.en/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.en/

Verb

ἀποστερηθεῖεν • (aposterētheîen)

1. third-person plural aorist passive optative of ἀποστερέω (aposteréō)