ἀποστέρησον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.té.rɛː.son/ → /a.posˈte.ri.son/ → /a.posˈte.ri.son/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.té.rɛː.son/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.posˈte.re̝.son/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.posˈte.ri.son/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.posˈte.ri.son/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.posˈte.ri.son/

Verb

ἀποστέρησον • (apostérēson)

1. second-person singular aorist active imperative of ἀποστερέω (aposteréō)