ἀποστερήσειαν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛ̌ː.seː.an/ → /a.pos.teˈri.si.an/ → /a.pos.teˈri.si.an/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛ̌ː.seː.an/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.teˈre̝.si.an/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.teˈri.si.an/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.teˈri.si.an/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.teˈri.si.an/

Verb

ἀποστερήσειᾰν • (aposterḗseian)

1. third-person plural aorist active optative of ἀποστερέω (aposteréō)