ἀποστερησαίτην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sǎi̯.tɛːn/ → /a.pos.te.riˈsɛ.tin/ → /a.pos.te.riˈse.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sǎi̯.tɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈsɛ.te̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈsɛ.tin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈse.tin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈse.tin/

Verb

ἀποστερησαίτην • (aposterēsaítēn)

1. third-person dual aorist active optative of ἀποστερέω (aposteréō)