φοινίκεος

Ancient Greek

Etymology

φοῖνιξ (phoînix) +‎ -εος (-eos)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰoi̯.nǐː.ke.os/ → /ɸyˈni.ce.os/ → /fiˈni.ce.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰoi̯.nǐː.ke.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰyˈni.ke.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸyˈni.ce.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fyˈni.ce.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fiˈni.ce.os/

Adjective

φοινί̄κεος • (phoiní̄keos) m (feminine φοινῑκέᾱ, neuter φοινί̄κεον); first/second declension

1. purple
2. crimson

Inflection

First and second declension of φοινῑ́κεος; φοινῑκέᾱ; φοινῑ́κεον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φοινῑ́κεος phoinī́keos	φοινῑκέᾱ phoinīkéā	φοινῑ́κεον phoinī́keon		φοινῑκέω phoinīkéō	φοινῑκέᾱ phoinīkéā	φοινῑκέω phoinīkéō		φοινῑ́κεοι phoinī́keoi	φοινῑ́κεαι phoinī́keai	φοινῑ́κεᾰ phoinī́keă
Genitive		φοινῑκέου phoinīkéou	φοινῑκέᾱς phoinīkéās	φοινῑκέου phoinīkéou		φοινῑκέοιν phoinīkéoin	φοινῑκέαιν phoinīkéain	φοινῑκέοιν phoinīkéoin		φοινῑκέων phoinīkéōn	φοινῑκέων phoinīkéōn	φοινῑκέων phoinīkéōn
Dative		φοινῑκέῳ phoinīkéōi	φοινῑκέᾳ phoinīkéāi	φοινῑκέῳ phoinīkéōi		φοινῑκέοιν phoinīkéoin	φοινῑκέαιν phoinīkéain	φοινῑκέοιν phoinīkéoin		φοινῑκέοις phoinīkéois	φοινῑκέαις phoinīkéais	φοινῑκέοις phoinīkéois
Accusative		φοινῑ́κεον phoinī́keon	φοινῑκέᾱν phoinīkéān	φοινῑ́κεον phoinī́keon		φοινῑκέω phoinīkéō	φοινῑκέᾱ phoinīkéā	φοινῑκέω phoinīkéō		φοινῑκέους phoinīkéous	φοινῑκέᾱς phoinīkéās	φοινῑ́κεᾰ phoinī́keă
Vocative		φοινῑ́κεε phoinī́kee	φοινῑκέᾱ phoinīkéā	φοινῑ́κεον phoinī́keon		φοινῑκέω phoinīkéō	φοινῑκέᾱ phoinīkéā	φοινῑκέω phoinīkéō		φοινῑ́κεοι phoinī́keoi	φοινῑ́κεαι phoinī́keai	φοινῑ́κεᾰ phoinī́keă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φοινῑκέως phoinīkéōs				φοινῑκεώτερος phoinīkeṓteros				φοινῑκεώτᾰτος phoinīkeṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

See also

Colors in Ancient Greek · χρώμᾰτᾰ (khrṓmătă) (layout · text)

λευκός (leukós)	γλαυκός (glaukós), κῐλλός (kĭllós), πολῐός (polĭós), φαιός (phaiós), χαροπός (kharopós)	ᾰ̓μαυρός (ămaurós), κελαινός (kelainós), μαυρός (maurós), μέλᾱς (mélās)
ἐρῠθρός (erŭthrós); κᾰρῡ́κῐνος (kărū́kĭnos), κόκκῐνος (kókkĭnos), φοινός (phoinós)	πυρρός (purrhós); ὄρφνῐνος (órphnĭnos)	μήλινος (mḗlinos), ξᾰνθός (xănthós); ὠχρός (ōkhrós)
πρᾰ́σῐνος (prắsĭnos)	χλωρός (khlōrós)	χλωρός (khlōrós); χλωρομέλᾱς (khlōromélās)
κῠᾰ́νεος (kŭắneos); γλαυκός (glaukós), κᾰλάϊνος (kăláïnos)	κῠᾰ́νεος (kŭắneos)	κῠᾰ́νεος (kŭắneos), ὑᾰκῐ́νθῐνος (huăkĭ́nthĭnos)
ἰόεις (ióeis), φοινῑ́κεος (phoinī́keos); ᾰ̔λουργής (hălourgḗs), πορφῠ́ρεος (porphŭ́reos), οἶνοψ (oînops)	φοινῑ́κεος (phoinī́keos); ᾰ̔λουργής (hălourgḗs), πορφῠ́ρεος (porphŭ́reos)	ῥόδινος (rhódinos), ῥοδόεις (rhodóeis)

Further reading

• φοινίκεος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “φοινίκεος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φοινίκεος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter