κυάνεος

Ancient Greek

Alternative forms

• κῠᾰνοῦς (kŭănoûs) — contracted

Etymology

From κῠ́ᾰνος (kŭ́ănos, “dark-blue enamel”) +‎ -εος (-eos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ky.á.ne.os/ → /cyˈa.ne.os/ → /ciˈa.ne.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky.á.ne.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kyˈa.ne.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cyˈa.ne.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cyˈa.ne.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈa.ne.os/

Adjective

κῠᾰ́νεος • (kŭắneos) m (feminine κῠᾰνέᾱ, neuter κῠᾰ́νεον); first/second declension

1. of the color of κῠ́ᾰνος (kŭ́ănos): dark, dark-blue

Inflection

First and second declension of κῠᾰ́νεος; κῠᾰνέᾱ; κῠᾰ́νεον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κῠᾰ́νεος kŭắneos	κῠᾰνέᾱ kŭănéā	κῠᾰ́νεον kŭắneon		κῠᾰνέω kŭănéō	κῠᾰνέᾱ kŭănéā	κῠᾰνέω kŭănéō		κῠᾰ́νεοι kŭắneoi	κῠᾰ́νεαι kŭắneai	κῠᾰ́νεᾰ kŭắneă
Genitive		κῠᾰνέου kŭănéou	κῠᾰνέᾱς kŭănéās	κῠᾰνέου kŭănéou		κῠᾰνέοιν kŭănéoin	κῠᾰνέαιν kŭănéain	κῠᾰνέοιν kŭănéoin		κῠᾰνέων kŭănéōn	κῠᾰνέων kŭănéōn	κῠᾰνέων kŭănéōn
Dative		κῠᾰνέῳ kŭănéōi	κῠᾰνέᾳ kŭănéāi	κῠᾰνέῳ kŭănéōi		κῠᾰνέοιν kŭănéoin	κῠᾰνέαιν kŭănéain	κῠᾰνέοιν kŭănéoin		κῠᾰνέοις kŭănéois	κῠᾰνέαις kŭănéais	κῠᾰνέοις kŭănéois
Accusative		κῠᾰ́νεον kŭắneon	κῠᾰνέᾱν kŭănéān	κῠᾰ́νεον kŭắneon		κῠᾰνέω kŭănéō	κῠᾰνέᾱ kŭănéā	κῠᾰνέω kŭănéō		κῠᾰνέους kŭănéous	κῠᾰνέᾱς kŭănéās	κῠᾰ́νεᾰ kŭắneă
Vocative		κῠᾰ́νεε kŭắnee	κῠᾰνέᾱ kŭănéā	κῠᾰ́νεον kŭắneon		κῠᾰνέω kŭănéō	κῠᾰνέᾱ kŭănéā	κῠᾰνέω kŭănéō		κῠᾰ́νεοι kŭắneoi	κῠᾰ́νεαι kŭắneai	κῠᾰ́νεᾰ kŭắneă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κῠᾰνέως kŭănéōs				κῠᾰνεώτερος kŭăneṓteros				κῠᾰνεώτᾰτος kŭăneṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

See also

Colors in Ancient Greek · χρώμᾰτᾰ (khrṓmătă) (layout · text)

λευκός (leukós)	γλαυκός (glaukós), κῐλλός (kĭllós), πολῐός (polĭós), φαιός (phaiós), χαροπός (kharopós)	ᾰ̓μαυρός (ămaurós), κελαινός (kelainós), μαυρός (maurós), μέλᾱς (mélās)
ἐρῠθρός (erŭthrós); κᾰρῡ́κῐνος (kărū́kĭnos), κόκκῐνος (kókkĭnos), φοινός (phoinós)	πυρρός (purrhós); ὄρφνῐνος (órphnĭnos)	μήλινος (mḗlinos), ξᾰνθός (xănthós); ὠχρός (ōkhrós)
πρᾰ́σῐνος (prắsĭnos)	χλωρός (khlōrós)	χλωρός (khlōrós); χλωρομέλᾱς (khlōromélās)
κῠᾰ́νεος (kŭắneos); γλαυκός (glaukós), κᾰλάϊνος (kăláïnos)	κῠᾰ́νεος (kŭắneos)	κῠᾰ́νεος (kŭắneos), ὑᾰκῐ́νθῐνος (huăkĭ́nthĭnos)
ἰόεις (ióeis), φοινῑ́κεος (phoinī́keos); ᾰ̔λουργής (hălourgḗs), πορφῠ́ρεος (porphŭ́reos), οἶνοψ (oînops)	φοινῑ́κεος (phoinī́keos); ᾰ̔λουργής (hălourgḗs), πορφῠ́ρεος (porphŭ́reos)	ῥόδινος (rhódinos), ῥοδόεις (rhodóeis)

References

• “κυάνεος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κυάνεος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κυάνεος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κυάνεος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κυάνεος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “κυάνεος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • azure idem, page 57.
  • blue idem, page 85.
  • cerulean idem, page 122.