ὄρφνινος

Ancient Greek

Etymology

From ὄρφνη (órphnē, “darkness”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ór.pʰni.nos/ → /ˈor.ɸni.nos/ → /ˈor.fni.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ór.pʰni.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈor.pʰni.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈor.ɸni.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈor.fni.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈor.fni.nos/

Adjective

ὄρφνῐνος • (órphninos) m (feminine ὀρφνίνη, neuter ὄρφνῐνον); first/second declension

1. of a brownish grey colour, a mix of black, red and white

Inflection

First and second declension of ὄρφνῐνος; ὀρφνῐ́νη; ὄρφνῐνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὄρφνῐνος órphninos	ὀρφνῐ́νη orphnínē	ὄρφνῐνον órphninon		ὀρφνῐ́νω orphnínō	ὀρφνῐ́νᾱ orphnínā	ὀρφνῐ́νω orphnínō		ὄρφνῐνοι órphninoi	ὄρφνῐναι órphninai	ὄρφνῐνᾰ órphnina
Genitive		ὀρφνῐ́νου orphnínou	ὀρφνῐ́νης orphnínēs	ὀρφνῐ́νου orphnínou		ὀρφνῐ́νοιν orphnínoin	ὀρφνῐ́ναιν orphnínain	ὀρφνῐ́νοιν orphnínoin		ὀρφνῐ́νων orphnínōn	ὀρφνῐ́νων orphnínōn	ὀρφνῐ́νων orphnínōn
Dative		ὀρφνῐ́νῳ orphnínōi	ὀρφνῐ́νῃ orphnínēi	ὀρφνῐ́νῳ orphnínōi		ὀρφνῐ́νοιν orphnínoin	ὀρφνῐ́ναιν orphnínain	ὀρφνῐ́νοιν orphnínoin		ὀρφνῐ́νοις orphnínois	ὀρφνῐ́ναις orphnínais	ὀρφνῐ́νοις orphnínois
Accusative		ὄρφνῐνον órphninon	ὀρφνῐ́νην orphnínēn	ὄρφνῐνον órphninon		ὀρφνῐ́νω orphnínō	ὀρφνῐ́νᾱ orphnínā	ὀρφνῐ́νω orphnínō		ὀρφνῐ́νους orphnínous	ὀρφνῐ́νᾱς orphnínās	ὄρφνῐνᾰ órphnina
Vocative		ὄρφνῐνε órphnine	ὀρφνῐ́νη orphnínē	ὄρφνῐνον órphninon		ὀρφνῐ́νω orphnínō	ὀρφνῐ́νᾱ orphnínā	ὀρφνῐ́νω orphnínō		ὄρφνῐνοι órphninoi	ὄρφνῐναι órphninai	ὄρφνῐνᾰ órphnina
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὀρφνῐ́νως orphnínōs				ὀρφνῐνώτερος orphninṓteros				ὀρφνῐνώτᾰτος orphninṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

See also

Colors in Ancient Greek · χρώμᾰτᾰ (khrṓmata) (layout · text)

λευκός (leukós)	γλαυκός (glaukós), κῐλλός (killós), πολῐός (poliós), φαιός (phaiós), χαροπός (kharopós)	ᾰ̓μαυρός (amaurós), κελαινός (kelainós), μαυρός (maurós), μέλᾱς (mélās)
ἐρῠθρός (eruthrós); κᾰρῡ́κῐνος (karū́kinos), κόκκῐνος (kókkinos), φοινός (phoinós)	πυρρός (purrhós); ὄρφνῐνος (órphninos)	μήλινος (mḗlinos), ξᾰνθός (xanthós); ὠχρός (ōkhrós)
πρᾰ́σῐνος (prásinos)	χλωρός (khlōrós)	χλωρός (khlōrós); χλωρομέλᾱς (khlōromélās)
κῠᾰ́νεος (kuáneos); γλαυκός (glaukós), κᾰλάϊνος (kaláïnos)	κῠᾰ́νεος (kuáneos)	κῠᾰ́νεος (kuáneos), ὑᾰκῐ́νθῐνος (huakínthinos)
ἰόεις (ióeis), φοινῑ́κεος (phoinī́keos); ᾰ̔λουργής (halourgḗs), πορφῠ́ρεος (porphúreos), οἶνοψ (oînops)	φοινῑ́κεος (phoinī́keos); ᾰ̔λουργής (halourgḗs), πορφῠ́ρεος (porphúreos)	ῥόδινος (rhódinos), ῥοδόεις (rhodóeis)

Further reading

• “ὄρφνινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὄρφνινος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ὄρφνινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette