ἰόεις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /i.ó.eːs/ → /iˈo.is/ → /iˈo.is/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /i.ó.eːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /iˈo.is/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈo.is/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈo.is/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈo.is/

Etymology 1

From ἰός (iós, “poison”) +‎ -εις (-eis), from Proto-Indo-European *wisós (“slime, poison”).

Adjective

ἰόεις • (ióeis) m (feminine ἰόεσσα, neuter ἰόεν); first/third declension

1. poisonous

   ἰόεσσαι ἄκανθαι ― ióessai ákanthai ― poisonous thorns

Etymology 2

From ἴον (íon, “violet (flower)”) +‎ -εις (-eis), which is ultimately of Mediterranean substrate origin.

Adjective

ἰόεις • (ióeis) m (feminine ἰόεσσα, neuter ἰόεν); first/third declension

1. violet-coloured, dark

   ἰόεντα θάλασσαν ― ióenta thálassan ― dark violet sea

Declension

First and third declension of ἰόεις; ἰόεσσᾰ; ἰόεν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἰόεις ióeis	ἰόεσσᾰ ióessă	ἰόεν ióen		ἰόεντε ióente	ἰοέσσᾱ ioéssā	ἰόεντε ióente		ἰόεντες ióentes	ἰόεσσαι ióessai	ἰόεντᾰ ióentă
Genitive		ἰόεντος ióentos	ἰοέσσης ioéssēs	ἰόεντος ióentos		ἰοέντοιν ioéntoin	ἰοέσσαιν ioéssain	ἰοέντοιν ioéntoin		ἰοέντων ioéntōn	ἰοεσσῶν ioessôn	ἰοέντων ioéntōn
Dative		ἰόεντῐ ióentĭ	ἰοέσσῃ ioéssēi	ἰόεντῐ ióentĭ		ἰοέντοιν ioéntoin	ἰοέσσαιν ioéssain	ἰοέντοιν ioéntoin		ἰόεισῐ / ἰόεισῐν ióeisĭ(n)	ἰοέσσαις ioéssais	ἰόεισῐ / ἰόεισῐν ióeisĭ(n)
Accusative		ἰόεντᾰ ióentă	ἰόεσσᾰν ióessăn	ἰόεν ióen		ἰόεντε ióente	ἰοέσσᾱ ioéssā	ἰόεντε ióente		ἰόεντᾰς ióentăs	ἰοέσσᾱς ioéssās	ἰόεντᾰ ióentă
Vocative		ἰόεν ióen	ἰόεσσᾰ ióessă	ἰόεν ióen		ἰόεντε ióente	ἰοέσσᾱ ioéssā	ἰόεντε ióente		ἰόεντες ióentes	ἰόεσσαι ióessai	ἰόεντᾰ ióentă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἰοέντως ioéntōs				ἰοέστερος ioésteros				ἰοέστᾰτος ioéstătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

See also

Colors in Ancient Greek · χρώμᾰτᾰ (khrṓmătă) (layout · text)

λευκός (leukós)	γλαυκός (glaukós), κῐλλός (kĭllós), πολῐός (polĭós), φαιός (phaiós), χαροπός (kharopós)	ᾰ̓μαυρός (ămaurós), κελαινός (kelainós), μαυρός (maurós), μέλᾱς (mélās)
ἐρῠθρός (erŭthrós); κᾰρῡ́κῐνος (kărū́kĭnos), κόκκῐνος (kókkĭnos), φοινός (phoinós)	πυρρός (purrhós); ὄρφνῐνος (órphnĭnos)	μήλινος (mḗlinos), ξᾰνθός (xănthós); ὠχρός (ōkhrós)
πρᾰ́σῐνος (prắsĭnos)	χλωρός (khlōrós)	χλωρός (khlōrós); χλωρομέλᾱς (khlōromélās)
κῠᾰ́νεος (kŭắneos); γλαυκός (glaukós), κᾰλάϊνος (kăláïnos)	κῠᾰ́νεος (kŭắneos)	κῠᾰ́νεος (kŭắneos), ὑᾰκῐ́νθῐνος (huăkĭ́nthĭnos)
ἰόεις (ióeis), φοινῑ́κεος (phoinī́keos); ᾰ̔λουργής (hălourgḗs), πορφῠ́ρεος (porphŭ́reos), οἶνοψ (oînops)	φοινῑ́κεος (phoinī́keos); ᾰ̔λουργής (hălourgḗs), πορφῠ́ρεος (porphŭ́reos)	ῥόδινος (rhódinos), ῥοδόεις (rhodóeis)

Further reading

• “ἰόεις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἰόεις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette