zeggen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzɛɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zeg‧gen
• Rhymes: -ɛɣən

Etymology 1

From Middle Dutch seggen, from Old Dutch seggen, from Proto-West Germanic *saggjan. The irregular past tense is a common Ingvaeonic development of the northern dialects, seen also in brein and zeil. (In an unrelated, later development the same also happened in Middle High German sagen.)

Verb

zeggen

1. (transitive) to say, tell

   Als je niets beters te zeggen hebt, zeg dan niets.

   If you have nothing better to say, then say nothing.

   Ik zei het je toch!

   I told you so!

   Ik heb het tegen hem gezegd.

   I told him.

Conjugation

The irregular past tense is used in the Netherlands, while the weak past forms are used primarily in Flanders.

Conjugation of zeggen (weak, irregular)
infinitive	zeggen
past singular	zei, zegde
past participle	gezegd
infinitive	zeggen
gerund	zeggen n
	present tense	past tense
1st person singular	zeg	zei, zegde
2nd person sing. (jij)	zegt, zeg2	zei, zegde
2nd person sing. (u)	zegt	zei, zegde
2nd person sing. (gij)	zegt	zeidt, zegde
3rd person singular	zegt	zei, zegde
plural	zeggen	zeiden, zegden
subjunctive sing.1	zegge	zeide, zegde
subjunctive plur.1	zeggen	zeiden, zegden
imperative sing.	zeg
imperative plur.1	zegt
participles	zeggend	gezegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanzeggen
• afzeggen
• geen pap meer kunnen zeggen
• gezegde
• nazeggen
• ontzeggen
• tegenzeggen
• toezeggen
• verzeggen
• voorzeggen
• willen zeggen
• zeg maar
• zeggen van
• zegje
• zingzeggen

 

Descendants

• Afrikaans: sê
• Javindo: seg, seggen, sèè
• Jersey Dutch: sääxxe
• Petjo: sehhen

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

zeggen

1. plural of zegge