From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation
Jump to search
From tegen + zeggen.
tegenzeggen
- (obsolete) to refute, contradict, dispute
- Synonyms: tegenspreken, weerspreken
| Conjugation of tegenzeggen (weak, irregular, separable)
|
| infinitive
|
tegenzeggen
|
| past singular
|
zei tegen, zegde tegen
|
| past participle
|
tegengezegd
|
| infinitive
|
tegenzeggen
|
| gerund
|
tegenzeggen n
|
|
|
main clause
|
subordinate clause
|
|
|
present tense
|
past tense
|
present tense
|
past tense
|
| 1st person singular
|
zeg tegen |
zei tegen, zegde tegen |
tegenzeg |
tegenzei, tegenzegde
|
| 2nd person sing. (jij)
|
zegt tegen, zeg tegen2 |
zei tegen, zegde tegen |
tegenzegt |
tegenzei, tegenzegde
|
| 2nd person sing. (u)
|
zegt tegen |
zei tegen, zegde tegen |
tegenzegt |
tegenzei, tegenzegde
|
| 2nd person sing. (gij)
|
zegt tegen |
zeidt tegen, zegde tegen |
tegenzegt |
tegenzeidt, tegenzegde
|
| 3rd person singular
|
zegt tegen |
zei tegen, zegde tegen |
tegenzegt |
tegenzei, tegenzegde
|
| plural
|
zeggen tegen |
zeiden tegen, zegden tegen |
tegenzeggen |
tegenzeiden, tegenzegden
|
|
|
|
|
| subjunctive sing.1
|
zegge tegen |
zeide tegen, zegde tegen |
tegenzegge |
tegenzeide, tegenzegde
|
| subjunctive plur.1
|
zeggen tegen |
zeiden tegen, zegden tegen |
tegenzeggen |
tegenzeiden, tegenzegden
|
|
|
|
|
| imperative sing.
|
zeg tegen
|
|
| imperative plur.1
|
zegt tegen
|
|
|
|
| participles
|
tegenzeggend |
tegengezegd
|
| 1) Archaic. 2) In case of inversion.
|
