afzeggen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afseggen. Equivalent to af +‎ zeggen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌsɛɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧zeg‧gen

Verb

afzeggen

1. (transitive) to cancel (an arrangement, appointment etc.)

Conjugation

Conjugation of afzeggen (weak, irregular, separable)
infinitive	afzeggen
past singular	zei af, zegde af
past participle	afgezegd
infinitive	afzeggen
gerund	afzeggen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zeg af	zei af, zegde af	afzeg	afzei, afzegde
2nd person sing. (jij)	zegt af, zeg af2	zei af, zegde af	afzegt	afzei, afzegde
2nd person sing. (u)	zegt af	zei af, zegde af	afzegt	afzei, afzegde
2nd person sing. (gij)	zegt af	zeidt af, zegde af	afzegt	afzeidt, afzegde
3rd person singular	zegt af	zei af, zegde af	afzegt	afzei, afzegde
plural	zeggen af	zeiden af, zegden af	afzeggen	afzeiden, afzegden
subjunctive sing.1	zegge af	zeide af, zegde af	afzegge	afzeide, afzegde
subjunctive plur.1	zeggen af	zeiden af, zegden af	afzeggen	afzeiden, afzegden
imperative sing.	zeg af
imperative plur.1	zegt af
participles	afzeggend	afgezegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Negerhollands: seg af

Anagrams

• zeggen af