wlec

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: wleć

Polish

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish wlec, from Proto-Slavic *velťi.[1][1] Compare Czech vléci,[1] Russian воло́чь (volóčʹ),[1] Serbo-Croatian вућиvući,[1] and Lithuanian vil̃kti.[1]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈvlɛt͡s/
  • Audio 1; wlec:(file)
  • Audio 2; wlec się:(file)
  • Rhymes: -ɛt͡s
  • Syllabification: wlec

Verb

[edit]

wlec impf

  1. (transitive) to drag, to haul, to lug
  2. (reflexive with się) to drag on, to wear on, to continue for too long
    Film jest nudny i niemiłosiernie się wlecze.The film is boring and drags on horribly.
  3. (reflexive with się) to trudge, to move very slowly
    Pochód żałobny wlókł się powoli przez ulice.The funeral procession slowly trudged through the streets.

Conjugation

[edit]
Conjugation of wlec pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wlec
future tense 1st wlokę wleczemy
2nd wleczesz wleczecie
3rd wlecze wloką
impersonal wlecze się
past tense 1st wlokłem,
-(e)m wlókł
wlokłam,
-(e)m wlokła
wlokłom,
-(e)m wlokło
wlekliśmy,
-(e)śmy wlekli
wlokłyśmy,
-(e)śmy wlokły
2nd wlokłeś,
-(e)ś wlókł
wlokłaś,
-(e)ś wlokła
wlokłoś,
-(e)ś wlokło
wlekliście,
-(e)ście wlekli
wlokłyście,
-(e)ście wlokły
3rd wlókł wlokła wlokło wlekli wlokły
impersonal wleczono
conditional 1st wlókłbym,
bym wlókł
wlokłabym,
bym wlokła
wlokłobym,
bym wlokło
wleklibyśmy,
byśmy wlekli
wlokłybyśmy,
byśmy wlokły
2nd wlókłbyś,
byś wlókł
wlokłabyś,
byś wlokła
wlokłobyś,
byś wlokło
wleklibyście,
byście wlekli
wlokłybyście,
byście wlokły
3rd wlókłby,
by wlókł
wlokłaby,
by wlokła
wlokłoby,
by wlokło
wlekliby,
by wlekli
wlokłyby,
by wlokły
impersonal wleczono by
imperative 1st niech wlokę wleczmy
2nd wlecz wleczcie
3rd niech wlecze niech wloką
passive adjectival participle wleczony wleczona wleczone wleczeni wleczone
anterior adverbial participle wlókłszy
verbal noun wleczenie

or

Conjugation of wlec pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wlec
future tense 1st wlekę wleczemy
2nd wleczesz wleczecie
3rd wlecze wleką
impersonal wlecze się
past tense 1st wlekłem,
-(e)m wlekł
wlekłam,
-(e)m wlekła
wlekłom,
-(e)m wlekło
wlekliśmy,
-(e)śmy wlekli
wlekłyśmy,
-(e)śmy wlekły
2nd wlekłeś,
-(e)ś wlekł
wlekłaś,
-(e)ś wlekła
wlekłoś,
-(e)ś wlekło
wlekliście,
-(e)ście wlekli
wlekłyście,
-(e)ście wlekły
3rd wlekł wlekła wlekło wlekli wlekły
impersonal wleczono
conditional 1st wlekłbym,
bym wlekł
wlekłabym,
bym wlekła
wlekłobym,
bym wlekło
wleklibyśmy,
byśmy wlekli
wlekłybyśmy,
byśmy wlekły
2nd wlekłbyś,
byś wlekł
wlekłabyś,
byś wlekła
wlekłobyś,
byś wlekło
wleklibyście,
byście wlekli
wlekłybyście,
byście wlekły
3rd wlekłby,
by wlekł
wlekłaby,
by wlekła
wlekłoby,
by wlekło
wlekliby,
by wlekli
wlekłyby,
by wlekły
impersonal wleczono by
imperative 1st niech wlekę wleczmy
2nd wlecz wleczcie
3rd niech wlecze niech wleką
passive adjectival participle wleczony wleczona wleczone wleczeni wleczone
anterior adverbial participle wlekłszy
verbal noun wleczenie

Derived terms

[edit]
verbs

References

[edit]
  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 Derksen, Rick (2008) Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 514→ISBN

Further reading

[edit]
  • wlec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wlec się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wlec in Polish dictionaries at PWN