συγκλητικός

Ancient Greek

Alternative forms

• ξῠγκλητῐκός (xŭnklētĭkós)

Etymology

From σῠ́γκλητος (sŭ́nklētos, “senate”) +‎ -κός (-kós) from σῠν- (sŭn-, “with, together”) +‎ κλητός (klētós, “called”) from σῠγκᾰλέω (sŭnkăléō, “to call to council, convoke, convene”), equivalent to σῠν- (sŭn-) +‎ κᾰλέω (kăléō, “to call, summon”) +‎ -τῐκός (-tĭkós, suffix forming adjectives). In historical sense, a semantic loan from Latin senātōrius.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.kós/ → /syŋ.ɡli.tiˈkos/ → /siŋ.ɡli.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kle̝.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈkos/

Adjective

σῠγκλητῐκός • (sŭnklētĭkós) m (feminine σῠγκλητῐκή, neuter σῠγκλητῐκόν); first/second declension

1. senatorial, pertaining to a senate; belonging to or of an assembly or council of elders (as at classical Athens or Rome)

   συγκλητικαί οἰκίαι ― sunklētikaí oikíai ― senatorial houses (families)

2. (Koine, history) senatorial; of senatorial rank; belonging to the Roman Senate of the Roman Republic or Roman Empire in Ancient Rome
3. (Byzantine, history) senatorial; of senatorial rank; belonging to the Byzantine Senate of the Byzantine Roman Empire in Constantinople
4. summoning, beckoning, calling for, drawing together

   συγκλητικὸν μέλος ᾀδούσης ― sunklētikòn mélos āidoúsēs ― singing a summoning song

Inflection

First and second declension of σῠγκλητῐκός; σῠγκλητῐκή; σῠγκλητῐκόν (Koine, Byzantine, Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σῠγκλητῐκός sŭnklētĭkós	σῠγκλητῐκή sŭnklētĭkḗ	σῠγκλητῐκόν sŭnklētĭkón		σῠγκλητῐκώ sŭnklētĭkṓ	σῠγκλητῐκᾱ́ sŭnklētĭkā́	σῠγκλητῐκώ sŭnklētĭkṓ		σῠγκλητῐκοί sŭnklētĭkoí	σῠγκλητῐκαί sŭnklētĭkaí	σῠγκλητῐκᾰ́ sŭnklētĭkắ
Genitive		σῠγκλητῐκοῦ sŭnklētĭkoû	σῠγκλητῐκῆς sŭnklētĭkês	σῠγκλητῐκοῦ sŭnklētĭkoû		σῠγκλητῐκοῖν sŭnklētĭkoîn	σῠγκλητῐκαῖν sŭnklētĭkaîn	σῠγκλητῐκοῖν sŭnklētĭkoîn		σῠγκλητῐκῶν sŭnklētĭkôn	σῠγκλητῐκῶν sŭnklētĭkôn	σῠγκλητῐκῶν sŭnklētĭkôn
Dative		σῠγκλητῐκῷ sŭnklētĭkôi	σῠγκλητῐκῇ sŭnklētĭkêi	σῠγκλητῐκῷ sŭnklētĭkôi		σῠγκλητῐκοῖν sŭnklētĭkoîn	σῠγκλητῐκαῖν sŭnklētĭkaîn	σῠγκλητῐκοῖν sŭnklētĭkoîn		σῠγκλητῐκοῖς sŭnklētĭkoîs	σῠγκλητῐκαῖς sŭnklētĭkaîs	σῠγκλητῐκοῖς sŭnklētĭkoîs
Accusative		σῠγκλητῐκόν sŭnklētĭkón	σῠγκλητῐκήν sŭnklētĭkḗn	σῠγκλητῐκόν sŭnklētĭkón		σῠγκλητῐκώ sŭnklētĭkṓ	σῠγκλητῐκᾱ́ sŭnklētĭkā́	σῠγκλητῐκώ sŭnklētĭkṓ		σῠγκλητῐκούς sŭnklētĭkoús	σῠγκλητῐκᾱ́ς sŭnklētĭkā́s	σῠγκλητῐκᾰ́ sŭnklētĭkắ
Vocative		σῠγκλητῐκέ sŭnklētĭké	σῠγκλητῐκή sŭnklētĭkḗ	σῠγκλητῐκόν sŭnklētĭkón		σῠγκλητῐκώ sŭnklētĭkṓ	σῠγκλητῐκᾱ́ sŭnklētĭkā́	σῠγκλητῐκώ sŭnklētĭkṓ		σῠγκλητῐκοί sŭnklētĭkoí	σῠγκλητῐκαί sŭnklētĭkaí	σῠγκλητῐκᾰ́ sŭnklētĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σῠγκλητῐκῶς sŭnklētĭkôs				σῠγκλητῐκώτερος sŭnklētĭkṓteros				σῠγκλητῐκώτᾰτος sŭnklētĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

σῠγκλητῐκός • (sŭnklētĭkós) m (genitive σῠγκλητῐκοῦ); second declension

1. (history, government, politics) senator; someone of senatorial rank in the Roman Senate; member of a convened council, senate, assembly of elders, or similar upper house legislative body

Inflection

Second declension of ὁ σῠγκλητῐκός; τοῦ σῠγκλητῐκοῦ (Koine, Byzantine, Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σῠγκλητῐκός ho sŭnklētĭkós	τὼ σῠγκλητῐκώ tṑ sŭnklētĭkṓ	οἱ σῠγκλητῐκοί hoi sŭnklētĭkoí
Genitive	τοῦ σῠγκλητῐκοῦ toû sŭnklētĭkoû	τοῖν σῠγκλητῐκοῖν toîn sŭnklētĭkoîn	τῶν σῠγκλητῐκῶν tôn sŭnklētĭkôn
Dative	τῷ σῠγκλητῐκῷ tôi sŭnklētĭkôi	τοῖν σῠγκλητῐκοῖν toîn sŭnklētĭkoîn	τοῖς σῠγκλητῐκοῖς toîs sŭnklētĭkoîs
Accusative	τὸν σῠγκλητῐκόν tòn sŭnklētĭkón	τὼ σῠγκλητῐκώ tṑ sŭnklētĭkṓ	τοὺς σῠγκλητῐκούς toùs sŭnklētĭkoús
Vocative	σῠγκλητῐκέ sŭnklētĭké	σῠγκλητῐκώ sŭnklētĭkṓ	σῠγκλητῐκοί sŭnklētĭkoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• σῠγκᾰλέω (sŭnkăléō), σῠγκᾰλῶ (sŭnkălô)
• σῠ́γκλητος (sŭ́nklētos)

Descendants

• Greek: συγκλητικός (sygklitikós)
• → Late Latin: synclēticus, synclīticus
• → Old Georgian: სჳნკლიტიკოსი (swinḳliṭiḳosi, “advisor, counselor, royal courtier”)

Further reading

• “συγκλητικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “συγκλητικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• συγκλητικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek σῠγκλητῐκός (sŭnklētĭkós), a calque from the Latin senātōrius. From σῠ́γκλητος (sŭ́nklētos, “senate”) +‎ -κός (-kós), equivalent to συγ- (syg-, “with, together”) +‎ κλητός (klitós, “called”) from verbal root κλη- of συγκαλώ (sygkaló), συν- (syn-) +‎ καλώ (kaló, “I call, summon”), from Ancient Greek σῠγκᾰλέω (sŭnkăléō, “to call to council, convoke, convene”).

Pronunciation

• IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈkos/
• Hyphenation: συ‧γκλη‧τι‧κός
• Old Hyphenation: συγ‧κλη‧τι‧κός

Adjective

συγκλητικός • (sygklitikós) m (feminine συγκλητική, neuter συγκλητικό)

1. senatorial

   Synonym: γερουσιαστικός (gerousiastikós)

   Coordinate term: γερουσία (gerousía)

   συγκλητικές αποφάσεις ― sygklitikés apofáseis ― senatorial decisions

Declension

Declension of συγκλητικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	συγκλητικός (sygklitikós)	συγκλητική (sygklitikí)	συγκλητικό (sygklitikó)		συγκλητικοί (sygklitikoí)	συγκλητικές (sygklitikés)	συγκλητικά (sygklitiká)
genitive	συγκλητικού (sygklitikoú)	συγκλητικής (sygklitikís)	συγκλητικού (sygklitikoú)		συγκλητικών (sygklitikón)	συγκλητικών (sygklitikón)	συγκλητικών (sygklitikón)
accusative	συγκλητικό (sygklitikó)	συγκλητική (sygklitikí)	συγκλητικό (sygklitikó)		συγκλητικούς (sygklitikoús)	συγκλητικές (sygklitikés)	συγκλητικά (sygklitiká)
vocative	συγκλητικέ (sygklitiké)	συγκλητική (sygklitikí)	συγκλητικό (sygklitikó)		συγκλητικοί (sygklitikoí)	συγκλητικές (sygklitikés)	συγκλητικά (sygklitiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο συγκλητικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο συγκλητικός, etc.)

Noun

συγκλητικός • (sygklitikós) m (plural συγκλητικοί)

1. senator, member of senate

Declension

Declension of συγκλητικός

	singular	plural
nominative	συγκλητικός (sygklitikós)	συγκλητικοί (sygklitikoí)
genitive	συγκλητικού (sygklitikoú)	συγκλητικών (sygklitikón)
accusative	συγκλητικό (sygklitikó)	συγκλητικούς (sygklitikoús)
vocative	συγκλητικέ (sygklitiké)	συγκλητικοί (sygklitikoí)

Related terms

• see: συγκαλώ (sygkaló, “to convene, to convoke”)

Further reading

• Γερουσία on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el