σάρκα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sár.ka/ → /ˈsar.ka/ → /ˈsar.ka/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sár.ka/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsar.ka/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsar.ka/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsar.ka/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsar.ka/

Noun

σᾰ́ρκᾰ • (sárka)

1. accusative singular of σᾰ́ρξ (sárx)

Greek

Etymology

From Byzantine Greek σάρκα (sárka), from the accusative singular σάρκα (sárka) of Ancient Greek σάρξ (sárx).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsaɾ.ka/
• Hyphenation: σάρ‧κα

Noun

σάρκα • (sárka) f (plural σάρκες)

1. (biology) flesh
2. (botany) pulp, flesh

Usage notes

Expressions

• παίρνω σάρκα και οστά (paírno sárka kai ostá)
• σάρκα από τη σάρκα μου (sárka apó ti sárka mou)

The ancient σάρξ (sárx) and its inflectional forms are used in set expressions like

• εμπόριο λευκής σαρκός (empório lefkís sarkós)
• εις σάρκα μίαν (eis sárka mían)
• σαρξ εκ της σαρκός μου (sarx ek tis sarkós mou) - in Modern Greek: σάρκα από τη σάρκα μου (sárka apó ti sárka mou)

Declension

Declension of σάρκα

	singular	plural
nominative	σάρκα (sárka)	σάρκες (sárkes)
genitive	σάρκας (sárkas)	σαρκών (sarkón)
accusative	σάρκα (sárka)	σάρκες (sárkes)
vocative	σάρκα (sárka)	σάρκες (sárkes)

Related terms

• άσαρκος (ásarkos, “skinny, fleshless”, adjective)
• ενσαρκώνω (ensarkóno)
• ενσάρκωση f (ensárkosi, “incarnation”)
• κατάσαρκα (katásarka, adverb)
• λιπόσαρκος (lipósarkos, “thin, meatless”, adjective)
• μετενσαρκώνω (metensarkóno)
• μετενσάρκωση f (metensárkosi, “reincarnation”)
• ξέσαρκος (xésarkos)
• παχυσαρκία f (pachysarkía, “obesity”)
• παχύσαρκος (pachýsarkos, “obese”)
• σαρκάζω (sarkázo, “I am sarcastic”)
• σαρκασμός m (sarkasmós, “sarcasm”)
• σαρκικός (sarkikós, “carnal”)
• σάρκινος (sárkinos, “carnal”)
• σαρκίο n (sarkío)
• σαρκοβόρος (sarkovóros, “carnivorous”)
• σαρκοφάγος (sarkofágos, “carnivorous”)
• σαρκοφάγος f (sarkofágos, “sarcophagus”)
• σαρκώδης (sarkódis, “fleshy”)
• σάρκωμα n (sárkoma, “tumor”)

See also

• κρέας n (kréas, “meat”)