Jump to content

rozmownie

From Wiktionary, the free dictionary
See also: rozmównie

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From rozmowny +‎ -ie. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /rɔzmɔvɲɛ/
  • IPA(key): (15th CE) /rɔzmɔvɲɛ/

Adverb

[edit]

rozmownie

  1. conversationally; while conversing; during conversation
    • 1930 [c. 1455], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)[1], 30, 13:
      Ani za morzem postawyono iest (sc. przykazanie), aby ge rosmownye powyedzal (ut causeris et dicas, Biblia taborska: aby sie rozmluwie řekl)
      [Ani za morzem postawiono jest (sc. przykazanie), aby je rozmownie powiedział (ut causeris et dicas, Biblia taborska: aby sie rozmluwie řekl)]
[edit]
adjective
nouns
verbs

Descendants

[edit]
  • Polish: rozmownie

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “rozmownie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish rozmownie. By surface analysis, rozmowny +‎ -ie.

Pronunciation

[edit]
 
  • Rhymes: -ɔvɲɛ
  • Syllabification: roz‧mow‧nie

Adverb

[edit]

rozmownie (comparative rozmowniej, superlative najrozmowniej)

  1. conversationally; talkatively (in a way tending to talk or speak freely or often)
[edit]
adjectives
nouns
verbs

Further reading

[edit]