rozmówca

See also: rozmówcą

Polish

Etymology

From rozmowa +‎ -ca. Calque of French interlocuteur. First attested in 1545.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /rɔzˈmuf.t͡sa/

• (Middle Polish) IPA^(key): /rɔzˈmof.t͡sa/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -uft͡sa
• Syllabification: roz‧mów‧ca

Noun

rozmówca m pers (female equivalent rozmówczyni)

1. conversationalist, conversation partner, interlocutor; talker

   Synonym: interlokutor

Declension

Declension of rozmówca

	singular	plural
nominative	rozmówca	rozmówcy/rozmówce (deprecative)
genitive	rozmówcy	rozmówców
dative	rozmówcy	rozmówcom
accusative	rozmówcę	rozmówców
instrumental	rozmówcą	rozmówcami
locative	rozmówcy	rozmówcach
vocative	rozmówco	rozmówcy

Related terms

(adjectives):

• rozmowny
• rozmowowy
• rozmówczy
• rozmówkowy
• rozmówniczy

(adverb):

• rozmownie

(nouns):

• rozmawiacz
• rozmowa
• rozmowisko
• rozmowność
• rozmóweczka
• rozmówiny
• rozmówka
• rozmówki
• rozmównica
• rozmównik

(verbs):

• mówić impf
• rozmówić pf, porozmawiać pf, rozmawiać impf

Further reading

• rozmówca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozmówca in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rozmówca”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “rozmówca”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozmówca”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 654
• rozmówca in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego