rozmówniczy

Polish

Etymology

From rozmównik +‎ -y. First attested in 1801.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔz.muvˈɲi.t͡ʂɘ/
• Rhymes: -it͡ʂɘ
• Syllabification: roz‧mów‧ni‧czy

Adjective

rozmówniczy (not comparable, no derived adverb)

1. (relational) conversationalist, conversation partner, interlocutor; talker

   Synonym: rozmówczy

   • 2009, Stanisław Biel, Gdzie jest Bóg w zagubionym świecie?‎^[2], Wydawnictwo WAM:

     Anselm Grün opisuje rytuał rozmówniczego kamienia, który może służyć zbliżeniu małżonków albo przyjaciół.

     Anselm Grün describes the ritual of the conversationalist's stone, which can be used to bring spouses or friends closer together.

   • 2019 January 21, Wacław Niezabitowski, Ostatni na Ziemi‎^[3], Lindhardt og Ringhof, →ISBN:

     Opuścił się ciężko na fotel obok Wyhowskiego i drżącemi rękami począł nakładać na głowę hełm rozmówniczy.

     He dropped heavily into the armchair next to Wyhowski and, with trembling hands, began to put the conversationalist's helmet on his head.

Declension

Declension of rozmówniczy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	rozmówniczy		rozmównicza	rozmównicze	rozmówniczy	rozmównicze
genitive	rozmówniczego		rozmówniczej	rozmówniczego	rozmówniczych
dative	rozmówniczemu		rozmówniczej	rozmówniczemu	rozmówniczym
accusative	rozmówniczego	rozmówniczy	rozmówniczą	rozmównicze	rozmówniczych	rozmównicze
instrumental	rozmówniczym		rozmówniczą	rozmówniczym	rozmówniczymi
locative	rozmówniczym		rozmówniczej	rozmówniczym	rozmówniczych

Related terms

adjectives

• rozmowny
• rozmowowy
• rozmówczy
• rozmówkowy

 

adverb

• rozmownie

 

nouns

• rozmawiacz
• rozmowa
• rozmowisko
• rozmowność
• rozmówca
• rozmówczyni
• rozmóweczka
• rozmówiny
• rozmówka
• rozmówki
• rozmównica
• rozmównik

 

verbs

• mówić impf
• rozmówić pf, porozmawiać pf, rozmawiać impf

 

Further reading

• rozmówniczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego