rozkładniczy

Polish

Etymology

From rozkładnik +‎ -y. First attested in 1844.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔs.kwadˈɲi.t͡ʂɘ/
• Rhymes: -it͡ʂɘ
• Syllabification: roz‧kład‧ni‧czy

Adjective

rozkładniczy (not comparable, no derived adverb)

1. (relational, obsolete, grammar) constituent (part of a sentence)

Declension

Declension of rozkładniczy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	rozkładniczy		rozkładnicza	rozkładnicze	rozkładniczy	rozkładnicze
genitive	rozkładniczego		rozkładniczej	rozkładniczego	rozkładniczych
dative	rozkładniczemu		rozkładniczej	rozkładniczemu	rozkładniczym
accusative	rozkładniczego	rozkładniczy	rozkładniczą	rozkładnicze	rozkładniczych	rozkładnicze
instrumental	rozkładniczym		rozkładniczą	rozkładniczym	rozkładniczymi
locative	rozkładniczym		rozkładniczej	rozkładniczym	rozkładniczych

Related terms

adjectives

• rozkładalny
• rozkładczy
• rozkładny
• rozkładowy

 

adverbs

• rozkładczo
• rozkładowo

 

nouns

• rozkład
• rozkładacz
• rozkładalność
• rozkładarka
• rozkładczość
• rozkładka
• rozkładnia
• rozkładnica
• rozkładnik
• rozkładowiec
• rozkładowość
• rozkładówka
• rozkładziny

 

verbs

• kładać impf
• kłaść impf
• rozkładać impf
• rozkłaść pf

 

Further reading

• Aleksander Zdanowicz (1861) “rozkładniczy”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861