rozkładczy

Polish

Etymology

From rozkładać +‎ -czy. First attested in 1860.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔsˈkwat.t͡ʂɘ/
• Rhymes: -att͡ʂɘ
• Syllabification: roz‧kład‧czy

Adjective

rozkładczy (not comparable, derived adverb rozkładczo)

1. (rare, obsolete) corruptingly

Declension

Declension of rozkładczy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	rozkładczy		rozkładcza	rozkładcze	rozkładczy	rozkładcze
genitive	rozkładczego		rozkładczej	rozkładczego	rozkładczych
dative	rozkładczemu		rozkładczej	rozkładczemu	rozkładczym
accusative	rozkładczego	rozkładczy	rozkładczą	rozkładcze	rozkładczych	rozkładcze
instrumental	rozkładczym		rozkładczą	rozkładczym	rozkładczymi
locative	rozkładczym		rozkładczej	rozkładczym	rozkładczych

Derived terms

(noun):

• rozkładczość

Related terms

(adjectives):

• rozkładalny
• rozkładniczy
• rozkładny
• rozkładowy

(adverb):

• rozkładowo

(nouns):

• rozkład
• rozkładacz
• rozkładalność
• rozkładarka
• rozkładka
• rozkładnia
• rozkładnica
• rozkładnik
• rozkładowiec
• rozkładowość
• rozkładówka
• rozkładziny

(verbs):

• kładać impf
• kłaść impf
• rozkładać impf
• rozkłaść pf

Further reading

• rozkładczy in Polish dictionaries at PWN
• rozkładczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego