rozkłaść

Polish

Etymology

From roz- +‎ kłaść. First attested in 1561.

Pronunciation

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈrɔs.kɫaɕt͡ɕ/

Verb

rozkłaść pf

1. (transitive, Middle Polish) to spread (to put in different places)
2. (transitive, Middle Polish) to take apart (to separate into pieces)
3. (reflexive with się, Middle Polish) to spread out for a feast

Related terms

(adjectives):

• rozkładalny
• rozkładczy
• rozkładniczy
• rozkładny
• rozkładowy

(adverbs):

• rozkładczo
• rozkładowo

(nouns):

• rozkład
• rozkładacz
• rozkładalność
• rozkładarka
• rozkładczość
• rozkładka
• rozkładnia
• rozkładnica
• rozkładnik
• rozkładowiec
• rozkładowość
• rozkładówka
• rozkładziny

(verbs):

• kładać impf
• kłaść impf
• rozkładać impf

References

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozkłaść”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozkłaść się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]