شاهد

See also: شاہد

Arabic

Root
ش ه د (š h d)
11 terms

Etymology 1

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃaː.ha.da/

• Audio:

  (file)

Verb

شَاهَدَ • (šāhada) III (non-past يُشَاهِدُ (yušāhidu), verbal noun مُشَاهَدَة (mušāhada))

1. to see (with one’s own eyes), to view, to inspect, to watch, to observe, to witness

   شَاهَدْتُ كَثِيرًا مِنَ ٱلْأَجَانِبَ هُنَاكَ. ― šāhadtu kaṯīran mina l-ʔajāniba hunāka. ― I saw many foreigners there.

Conjugation

    Conjugation of شَاهَدَ (III, sound, full passive, verbal noun مُشَاهَدَة)

verbal noun الْمَصْدَر						مُشَاهَدَة mušāhada
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُشَاهِد mušāhid
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُشَاهَد mušāhad
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	شَاهَدْتُ šāhadtu	شَاهَدْتَ šāhadta	شَاهَدَ šāhada		شَاهَدْتُمَا šāhadtumā	شَاهَدَا šāhadā		شَاهَدْنَا šāhadnā	شَاهَدْتُمْ šāhadtum	شَاهَدُوا šāhadū
	f		شَاهَدْتِ šāhadti	شَاهَدَتْ šāhadat			شَاهَدَتَا šāhadatā			شَاهَدْتُنَّ šāhadtunna	شَاهَدْنَ šāhadna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُشَاهِدُ ʔušāhidu	تُشَاهِدُ tušāhidu	يُشَاهِدُ yušāhidu		تُشَاهِدَانِ tušāhidāni	يُشَاهِدَانِ yušāhidāni		نُشَاهِدُ nušāhidu	تُشَاهِدُونَ tušāhidūna	يُشَاهِدُونَ yušāhidūna
	f		تُشَاهِدِينَ tušāhidīna	تُشَاهِدُ tušāhidu			تُشَاهِدَانِ tušāhidāni			تُشَاهِدْنَ tušāhidna	يُشَاهِدْنَ yušāhidna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُشَاهِدَ ʔušāhida	تُشَاهِدَ tušāhida	يُشَاهِدَ yušāhida		تُشَاهِدَا tušāhidā	يُشَاهِدَا yušāhidā		نُشَاهِدَ nušāhida	تُشَاهِدُوا tušāhidū	يُشَاهِدُوا yušāhidū
	f		تُشَاهِدِي tušāhidī	تُشَاهِدَ tušāhida			تُشَاهِدَا tušāhidā			تُشَاهِدْنَ tušāhidna	يُشَاهِدْنَ yušāhidna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُشَاهِدْ ʔušāhid	تُشَاهِدْ tušāhid	يُشَاهِدْ yušāhid		تُشَاهِدَا tušāhidā	يُشَاهِدَا yušāhidā		نُشَاهِدْ nušāhid	تُشَاهِدُوا tušāhidū	يُشَاهِدُوا yušāhidū
	f		تُشَاهِدِي tušāhidī	تُشَاهِدْ tušāhid			تُشَاهِدَا tušāhidā			تُشَاهِدْنَ tušāhidna	يُشَاهِدْنَ yušāhidna
imperative الْأَمْر	m		شَاهِدْ šāhid			شَاهِدَا šāhidā				شَاهِدُوا šāhidū
	f		شَاهِدِي šāhidī							شَاهِدْنَ šāhidna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	شُوهِدْتُ šūhidtu	شُوهِدْتَ šūhidta	شُوهِدَ šūhida		شُوهِدْتُمَا šūhidtumā	شُوهِدَا šūhidā		شُوهِدْنَا šūhidnā	شُوهِدْتُمْ šūhidtum	شُوهِدُوا šūhidū
	f		شُوهِدْتِ šūhidti	شُوهِدَتْ šūhidat			شُوهِدَتَا šūhidatā			شُوهِدْتُنَّ šūhidtunna	شُوهِدْنَ šūhidna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُشَاهَدُ ʔušāhadu	تُشَاهَدُ tušāhadu	يُشَاهَدُ yušāhadu		تُشَاهَدَانِ tušāhadāni	يُشَاهَدَانِ yušāhadāni		نُشَاهَدُ nušāhadu	تُشَاهَدُونَ tušāhadūna	يُشَاهَدُونَ yušāhadūna
	f		تُشَاهَدِينَ tušāhadīna	تُشَاهَدُ tušāhadu			تُشَاهَدَانِ tušāhadāni			تُشَاهَدْنَ tušāhadna	يُشَاهَدْنَ yušāhadna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُشَاهَدَ ʔušāhada	تُشَاهَدَ tušāhada	يُشَاهَدَ yušāhada		تُشَاهَدَا tušāhadā	يُشَاهَدَا yušāhadā		نُشَاهَدَ nušāhada	تُشَاهَدُوا tušāhadū	يُشَاهَدُوا yušāhadū
	f		تُشَاهَدِي tušāhadī	تُشَاهَدَ tušāhada			تُشَاهَدَا tušāhadā			تُشَاهَدْنَ tušāhadna	يُشَاهَدْنَ yušāhadna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُشَاهَدْ ʔušāhad	تُشَاهَدْ tušāhad	يُشَاهَدْ yušāhad		تُشَاهَدَا tušāhadā	يُشَاهَدَا yušāhadā		نُشَاهَدْ nušāhad	تُشَاهَدُوا tušāhadū	يُشَاهَدُوا yušāhadū
	f		تُشَاهَدِي tušāhadī	تُشَاهَدْ tušāhad			تُشَاهَدَا tušāhadā			تُشَاهَدْنَ tušāhadna	يُشَاهَدْنَ yušāhadna

Etymology 2

Derived from the active participle of the verb شَهِدَ (šahida).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃaː.hid/

Noun

شَاهِد • (šāhid) m pers (plural شُهُود (šuhūd) or شَاهِدُونَ (šāhidūna) or أَشْهَاد (ʔašhād) or شُهَّد (šuhhad), feminine شَاهِدَة (šāhida))

1. witness, one giving evidence

   Synonym: شَهِيد (šahīd)

   شَاهِد عِيَان ― šāhid ʕiyān ― eyewitness

2. notary public

Declension

Declension of noun شَاهِد (šāhid)

Singular	Masculine			Feminine
	basic singular triptote			singular triptote in ـَة (-a)
	Indefinite	Definite	Construct	Indefinite	Definite	Construct
Informal	شَاهِد šāhid	الشَّاهِد aš-šāhid	شَاهِد šāhid	شَاهِدَة šāhida	الشَّاهِدَة aš-šāhida	شَاهِدَة šāhidat
Nominative	شَاهِدٌ šāhidun	الشَّاهِدُ aš-šāhidu	شَاهِدُ šāhidu	شَاهِدَةٌ šāhidatun	الشَّاهِدَةُ aš-šāhidatu	شَاهِدَةُ šāhidatu
Accusative	شَاهِدًا šāhidan	الشَّاهِدَ aš-šāhida	شَاهِدَ šāhida	شَاهِدَةً šāhidatan	الشَّاهِدَةَ aš-šāhidata	شَاهِدَةَ šāhidata
Genitive	شَاهِدٍ šāhidin	الشَّاهِدِ aš-šāhidi	شَاهِدِ šāhidi	شَاهِدَةٍ šāhidatin	الشَّاهِدَةِ aš-šāhidati	شَاهِدَةِ šāhidati
Dual	Masculine			Feminine
	Indefinite	Definite	Construct	Indefinite	Definite	Construct
Informal	شَاهِدَيْن šāhidayn	الشَّاهِدَيْن aš-šāhidayn	شَاهِدَيْ šāhiday	شَاهِدَتَيْن šāhidatayn	الشَّاهِدَتَيْن aš-šāhidatayn	شَاهِدَتَيْ šāhidatay
Nominative	شَاهِدَانِ šāhidāni	الشَّاهِدَانِ aš-šāhidāni	شَاهِدَا šāhidā	شَاهِدَتَانِ šāhidatāni	الشَّاهِدَتَانِ aš-šāhidatāni	شَاهِدَتَا šāhidatā
Accusative	شَاهِدَيْنِ šāhidayni	الشَّاهِدَيْنِ aš-šāhidayni	شَاهِدَيْ šāhiday	شَاهِدَتَيْنِ šāhidatayni	الشَّاهِدَتَيْنِ aš-šāhidatayni	شَاهِدَتَيْ šāhidatay
Genitive	شَاهِدَيْنِ šāhidayni	الشَّاهِدَيْنِ aš-šāhidayni	شَاهِدَيْ šāhiday	شَاهِدَتَيْنِ šāhidatayni	الشَّاهِدَتَيْنِ aš-šāhidatayni	شَاهِدَتَيْ šāhidatay
Plural	Masculine			Feminine
	basic broken plural triptote‎; sound masculine plural			sound feminine plural
	Indefinite	Definite	Construct	Indefinite	Definite	Construct
Informal	شُهُود‎; شَاهِدِين‎; أَشْهَاد‎; شُهَّد šuhūd‎; šāhidīn‎; ʔašhād‎; šuhhad	الشُّهُود‎; الشَّاهِدِين‎; الْأَشْهَاد‎; الشُّهَّد aš-šuhūd‎; aš-šāhidīn‎; al-ʔašhād‎; aš-šuhhad	شُهُود‎; شَاهِدِي‎; أَشْهَاد‎; شُهَّد šuhūd‎; šāhidī‎; ʔašhād‎; šuhhad	شَاهِدَات šāhidāt	الشَّاهِدَات aš-šāhidāt	شَاهِدَات šāhidāt
Nominative	شُهُودٌ‎; شَاهِدُونَ‎; أَشْهَادٌ‎; شُهَّدٌ šuhūdun‎; šāhidūna‎; ʔašhādun‎; šuhhadun	الشُّهُودُ‎; الشَّاهِدُونَ‎; الْأَشْهَادُ‎; الشُّهَّدُ aš-šuhūdu‎; aš-šāhidūna‎; al-ʔašhādu‎; aš-šuhhadu	شُهُودُ‎; شَاهِدُو‎; أَشْهَادُ‎; شُهَّدُ šuhūdu‎; šāhidū‎; ʔašhādu‎; šuhhadu	شَاهِدَاتٌ šāhidātun	الشَّاهِدَاتُ aš-šāhidātu	شَاهِدَاتُ šāhidātu
Accusative	شُهُودًا‎; شَاهِدِينَ‎; أَشْهَادًا‎; شُهَّدًا šuhūdan‎; šāhidīna‎; ʔašhādan‎; šuhhadan	الشُّهُودَ‎; الشَّاهِدِينَ‎; الْأَشْهَادَ‎; الشُّهَّدَ aš-šuhūda‎; aš-šāhidīna‎; al-ʔašhāda‎; aš-šuhhada	شُهُودَ‎; شَاهِدِي‎; أَشْهَادَ‎; شُهَّدَ šuhūda‎; šāhidī‎; ʔašhāda‎; šuhhada	شَاهِدَاتٍ šāhidātin	الشَّاهِدَاتِ aš-šāhidāti	شَاهِدَاتِ šāhidāti
Genitive	شُهُودٍ‎; شَاهِدِينَ‎; أَشْهَادٍ‎; شُهَّدٍ šuhūdin‎; šāhidīna‎; ʔašhādin‎; šuhhadin	الشُّهُودِ‎; الشَّاهِدِينَ‎; الْأَشْهَادِ‎; الشُّهَّدِ aš-šuhūdi‎; aš-šāhidīna‎; al-ʔašhādi‎; aš-šuhhadi	شُهُودِ‎; شَاهِدِي‎; أَشْهَادِ‎; شُهَّدِ šuhūdi‎; šāhidī‎; ʔašhādi‎; šuhhadi	شَاهِدَاتٍ šāhidātin	الشَّاهِدَاتِ aš-šāhidāti	شَاهِدَاتِ šāhidāti

Descendants

• → Azerbaijani: şahid
• → Ottoman Turkish: شاهد
  • Turkish: şahit
• → Persian: شاهد
  • → Bashkir: шаһит (şahit)
  • → Hindustani:

    Hindi: शाहिद (śāhid)

    Urdu: شاہد (śāhid)

  • → Pashto: شاهد (šāhéd)
  • → Punjabi:

    Gurmukhi script: ਸ਼ਾਹਦ (śāhad)

    Shahmukhi script: شاہد (śāhid)

  • → Uzbek: shohid
• → Turkmen: şaýat
• → Uyghur: شاھىت (shahit)

Noun

شَاهِد • (šāhid) m npers (plural شَوَاهِد (šawāhid))

1. evidence, piece of evidence
2. attestation
3. textual evidence
4. testimony
5. upright, oblong tombstone
6. forefinger, index finger

Declension

Declension of noun شَاهِد (šāhid)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	شَاهِد šāhid	الشَّاهِد aš-šāhid	شَاهِد šāhid
Nominative	شَاهِدٌ šāhidun	الشَّاهِدُ aš-šāhidu	شَاهِدُ šāhidu
Accusative	شَاهِدًا šāhidan	الشَّاهِدَ aš-šāhida	شَاهِدَ šāhida
Genitive	شَاهِدٍ šāhidin	الشَّاهِدِ aš-šāhidi	شَاهِدِ šāhidi
Dual	Indefinite	Definite	Construct
Informal	شَاهِدَيْن šāhidayn	الشَّاهِدَيْن aš-šāhidayn	شَاهِدَيْ šāhiday
Nominative	شَاهِدَانِ šāhidāni	الشَّاهِدَانِ aš-šāhidāni	شَاهِدَا šāhidā
Accusative	شَاهِدَيْنِ šāhidayni	الشَّاهِدَيْنِ aš-šāhidayni	شَاهِدَيْ šāhiday
Genitive	شَاهِدَيْنِ šāhidayni	الشَّاهِدَيْنِ aš-šāhidayni	شَاهِدَيْ šāhiday
Plural	basic broken plural diptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	شَوَاهِد šawāhid	الشَّوَاهِد aš-šawāhid	شَوَاهِد šawāhid
Nominative	شَوَاهِدُ šawāhidu	الشَّوَاهِدُ aš-šawāhidu	شَوَاهِدُ šawāhidu
Accusative	شَوَاهِدَ šawāhida	الشَّوَاهِدَ aš-šawāhida	شَوَاهِدَ šawāhida
Genitive	شَوَاهِدَ šawāhida	الشَّوَاهِدِ aš-šawāhidi	شَوَاهِدِ šawāhidi

Ottoman Turkish

Etymology

Borrowed from Arabic شَاهِد (šāhid, “witness”).

Noun

شاهد • (şâhid) (definite accusative شاهدی (şâhidi), plural شهود (şühud) or شواهد (şevâhid))

1. witness, attester, one who sees or has personal knowledge of something

   Synonyms: طانق (tanık, danık), كواه (güvâh)

Derived terms

• شاهد اتمام (şâhid-i itmam, “prosecution witness”)
• شاهد اولمق (şâhid olmak, “to be a witness”)
• شاهد حال (şâhid-i hal, “witness of the event”)
• شاهد دیكله‌مك (şâhid diñlemek, “to hear a witness”)
• شاهد زور (şâhid-i zur, “false witness, perjurer”)
• شاهد طوتمق (şâhid tutmak, “to take as witness”)
• شاهد عادل (şâhid-i ʼâdil, “legally competent witness”)
• شاهد عین (şâhid-i ʼayn, “eyewitness”)
• شاهدلك (şâhidlik, “testimony”)
• طوغری شاهد (doğru şâhid, “true witness”)
• لهسنده‌كی شاهد (lehusindeki şâhid, “defence witness”)
• مدافعه شاهدی (mudafaʼa şâhidi, “defence witness”)
• یالانجی شاهد (yalancı şâhid, “false witness, perjurer”)

 

Descendants

• Turkish: şahit

Further reading

• Barbier de Meynard, Charles (1886) “شاهد”, in Dictionnaire turc-français, volume II, Paris: E. Leroux, page 134
• Çağbayır, Yaşar (2007) “şahit”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 4415
• Devellioğlu, Ferit (1962) “şâhid”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat‎‎^[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 1168
• Kélékian, Diran (1911) “شاهد”, in Dictionnaire turc-français‎^[2], Constantinople: Mihran, page 717
• Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Testis”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum‎^[3], Vienna, column 1668
• Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “شاهد”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum‎^[4], Vienna, column 2761
• Nişanyan, Sevan (2002–) “şahit”, in Nişanyan Sözlük
• Redhouse, James W. (1890) “شاهد”, in A Turkish and English Lexicon‎^[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1112

Pashto

Etymology

From Arabic شَاهِد (šāhid).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃɑˈhed/

Noun

شاهد • (šâhéd) m (plural اشهاد)

1. witness

Persian

FWOTD – 16 May 2023

Etymology

Borrowed from Arabic شاهِد (šāhid, “witness”).

Pronunciation

• (Classical Persian) IPA^(key): [ʃɑː.ˈhið]

 

• (Dari, formal) IPA^(key): [ʃɑː.ɦɪ́d̪]

• (Dari, formal) IPA^(key): [ʃɑː.ɦɪ́d̪]
  • (Kabuli) IPA^(key): [ʃɑː.jɪ́d̪]
  • (Hazaragi) IPA^(key): [ʃɔː.jíd̪̥]

• (Iran, formal) IPA^(key): [ʃɒː.ɦéd̪̥]

• (Tajik, formal) IPA^(key): [ʃɔ.ɦíd̪]

Readings
Classical reading?	šāhiḏ
Dari reading?	šāhid
Iranian reading?	šâhed
Tajik reading?	šohid

Noun

Dari	شاهِد
Iranian Persian
Tajik	шоҳид

شاهد • (šâhed) (plural شاهدان (šâhedân) or شاهدها (šâhed-hâ) or شاهدین (šâhedin))

1. A human:
   1. witness; eyewitness; testifier

      Synonym: گواه (govâh)

      • c. 1260, Saʿdī, “Rubaʿī 44”, in دیوان سعدی [The Divān of Saʿdī]‎^[6]:

        قاضی به دو شاهد بدهد فتوی شرع
        در مذهب عشق شاهدی بس باشد

        qāzī ba du šāhid bidahad fatwā-yi šar'
        dar mazhab-i išq šāhidē bas bāšad

        The qadi gives the Holy Law's fatwa on [the word of] two witnesses;
        In the doctrine of love, one beloved should be enough.

        (Classical Persian transliteration.)
        (The verse involves a pun between senses 1 and 3, based on the fact that Islamic law requires at least two witnesses in all matters.)

   2. (archaic, literature) beauty; beautiful person; the beloved (so beautiful that their physical beauty illuminates or "testifies" to the beauty of God)

      Synonyms: بت (bot), صنم (sanam), خوب (xub), دلبر (delbar), جانان (jânân)

      • c. 1260, Saʿdī, “Rubaʿī 44”, in دیوان سعدی [The Divān of Saʿdī]‎^[7]:

        قاضی به دو شاهد بدهد فتوی شرع
        در مذهب عشق شاهدی بس باشد

        qāzī ba du šāhid bidahad fatwā-yi šar'
        dar mazhab-i išq šāhidē bas bāšad

        The qadi gives the Holy Law's fatwa on [the word of] two witnesses;
        In the doctrine of love, one beloved should be enough.

        (Classical Persian transliteration.)
        (The verse involves a pun between senses 1 and 3, based on the fact that Islamic law requires at least two witnesses in all matters.)

شاهد • (šâhed) (plural شواهد (šavâhed))

1. A non-human:
   1. example; exemplary quotation (e.g. in a dictionary)

      Synonym: مثال (mesâl)

   2. (pluralia tantum) evidence; always as the plural شواهد.

      شواهد کافی نیست. ― šavâhed kâfi nist. ― The evidence is insufficient.

Derived terms

• شاهدبازی (šâhed-bâzi, “one who gazes at beauties; pederast”)
• شاهدپرست (šâhed-parast, “one who loves beauties”)
• شاهدپسر (šâhed-pesar, “beloved adolescent boy”)
• شاهدی (šâhedi, “beauty; manners of a beauty”)

 

Descendants

• → Bashkir: шаһит (şahit)
• → Hindustani:

  Hindi: शाहिद (śāhid)

  Urdu: شاہد (śāhid)

• → Pashto: شاهد (šāhéd)
• → Punjabi:

  Gurmukhi script: ਸ਼ਾਹਦ (śāhad)

  Shahmukhi script: شاہد (śāhid)

• → Uzbek: shohid

Adjective

شاهد • (šâhed)

1. (obsolete) beautiful, pleasant

   Synonyms: زیبا (zibâ), خوش (xoš), قشنگ (qašang), نیک (nik)

South Levantine Arabic

Root
ش ه د
2 terms

Etymology 1

From Arabic شَاهَدَ (šāhada).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃaː.had/, [ˈʃæː.had]

• Audio (al-Lidd):

  (file)

Verb

شاهد • (šāhad) III (present بشاهد (bišāhed))

1. (formal) to watch, to view

   Synonym: حضر (ḥiḍir)

Conjugation

Conjugation of شاهد (šāhad)
		singular				plural
		1st person	2nd person	3rd person		1st person	2nd person	3rd person
past	m	شاهدت (šāhadt)	شاهدت (šāhadt)	شاهد (šāhad)		شاهدنا (šāhadna)	شاهدتو (šāhadtu)	شاهدو (šāhadu)
	f		شاهدتي (šāhadti)	شاهدت (šāhadat)
present	m	بشاهد (bašāhed)	بتشاهد (bitšāhed)	بشاهد (bišāhed)		منشاهد (minšāhed)	بتشاهدو (bitšāhdu)	بشاهدو (bišāhdu)
	f		بتشاهدي (bitšāhdi)	بتشاهد (bitšāhed)
subjunctive	m	اشاهد (ašāhed)	تشاهد (tšāhed)	يشاهد (yšāhed)		نشاهد (nšāhed)	تشاهدو (tšāhdu)	يشاهدو (yšāhdu)
	f		تشاهدي (tšāhdi)	تشاهد (tšāhed)
imperative	m		شاهد (šāhed)				شاهدو (šāhdu)
	f		شاهدي (šāhdi)

Etymology 2

From Arabic شَاهِد (šāhid).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃaː.hid/, [ˈʃæː.hɪd]

• Audio (Ramallah):

  (file)

Noun

شاهد • (šāhed) m (plural شهود (šhūd))

1. witness

   شاهد عيان ― šāhed ʕayān ― eyewitness

2. index finger, forefinger

See also

• (Fingers) أصابع‎ (ʔaṣābeʕ); الأصبع الكبير (il-ʔuṣbaʕ li-kbīr, “thumb”), شاهد (šāhed, “index finger”), الأصبع النصاني (il-ʔuṣbaʕ in-nuṣṣāni, “the middle finger”), بنصر (bonṣor, “ring finger”), خنصر (ḵonṣor, “little finger”), ^{(Category: ajp:Fingers)}