νόσημα

Ancient Greek

Alternative forms

• νούσημᾰ (noúsēma) — Ionic

Etymology

From νοσέω (noséō, “I am sick”) +‎ -μα (-ma).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nó.sɛː.ma/ → /ˈno.si.ma/ → /ˈno.si.ma/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nó.sɛː.ma/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈno.se̝.ma/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈno.si.ma/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈno.si.ma/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈno.si.ma/

Noun

νόσημᾰ • (nósēma) n (genitive νοσήμᾰτος); third declension

1. sickness, disease, plague, affliction
   • 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 755:

     δεινόν γε τοὐπίσαγμα τοῦ νοσήματος.

     deinón ge toupísagma toû nosḗmatos.

     Frightful must be the burden of your illness!

2. (figurative)
   • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 227:

     ἔνεστι γάρ πως τοῦτο τῇ τυραννίδι νόσημα, τοῖς φίλοισι μὴ πεποιθέναι

     énesti gár pōs toûto têi turannídi nósēma, toîs phíloisi mḕ pepoithénai

     For it is a disease that is somehow inherent in tyranny, to have no faith in friends.

Inflection

Third declension of τὸ νόσημᾰ; τοῦ νοσήμᾰτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ νόσημᾰ tò nósēma	τὼ νοσήμᾰτε tṑ nosḗmate	τᾰ̀ νοσήμᾰτᾰ tà nosḗmata
Genitive	τοῦ νοσήμᾰτος toû nosḗmatos	τοῖν νοσημᾰ́τοιν toîn nosēmátoin	τῶν νοσημᾰ́των tôn nosēmátōn
Dative	τῷ νοσήμᾰτῐ tôi nosḗmati	τοῖν νοσημᾰ́τοιν toîn nosēmátoin	τοῖς νοσήμᾰσῐ / νοσήμᾰσῐν toîs nosḗmasi(n)
Accusative	τὸ νόσημᾰ tò nósēma	τὼ νοσήμᾰτε tṑ nosḗmate	τᾰ̀ νοσήμᾰτᾰ tà nosḗmata
Vocative	νόσημᾰ nósēma	νοσήμᾰτε nosḗmate	νοσήμᾰτᾰ nosḗmata
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• νοσημᾰτῐκός (nosēmatikós)
• νοσημᾰ́τῐον (nosēmátion)
• νοσημᾰτώδης (nosēmatṓdēs)

 

Descendants

• → Latin: nosēma
  • → Translingual: Nosema

Further reading

• “νόσημα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “νόσημα”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• νόσημα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G3553 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, pages 232, 616

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek νόσημα (nósēma). By surface analysis, νοση- (stem of νοσώ (nosó)) +‎ -μα (-ma).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈno.si.ma/
• Hyphenation: νό‧ση‧μα

Noun

νόσημα • (nósima) n (plural νοσήματα)

1. (medicine) disease

   Synonyms: νόσος f (nósos), αρρώστια f (arróstia), ασθένεια f (asthéneia), πάθηση f (páthisi)

   σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα ― sexoualikós metadidómeno nósima ― sexually transmitted disease

   αφροδίσιο νόσημα ― afrodísio nósima ― venereal disease

   χρόνιο νόσημα ― chrónio nósima ― chronic disease

Declension

Declension of νόσημα

	singular	plural
nominative	νόσημα (nósima)	νοσήματα (nosímata)
genitive	νοσήματος (nosímatos)	νοσημάτων (nosimáton)
accusative	νόσημα (nósima)	νοσήματα (nosímata)
vocative	νόσημα (nósima)	νοσήματα (nosímata)

Related terms

• see: νόσος f (nósos)