χρόνιος

Ancient Greek

Etymology

From χρόνος (khrónos, “time”) +‎ -ιος (-ios, adjective suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰró.ni.os/ → /ˈxro.ni.os/ → /ˈxro.ni.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰró.ni.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkʰro.ni.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈxro.ni.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈxro.ni.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈxro.ni.os/

Adjective

χρόνῐος • (khrónios) m (feminine χρονίᾱ, neuter χρόνῐον); first/second declension

1. after a long time, late
2. for a long time, a long while
3. long-continued
4. (of ailments) chronic

Inflection

First and second declension of χρόνῐος; χρονῐ́ᾱ; χρόνῐον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		χρόνῐος khrónios	χρονῐ́ᾱ khroníā	χρόνῐον khrónion		χρονῐ́ω khroníō	χρονῐ́ᾱ khroníā	χρονῐ́ω khroníō		χρόνῐοι khrónioi	χρόνῐαι khróniai	χρόνῐᾰ khrónia
Genitive		χρονῐ́ου khroníou	χρονῐ́ᾱς khroníās	χρονῐ́ου khroníou		χρονῐ́οιν khroníoin	χρονῐ́αιν khroníain	χρονῐ́οιν khroníoin		χρονῐ́ων khroníōn	χρονῐ́ων khroníōn	χρονῐ́ων khroníōn
Dative		χρονῐ́ῳ khroníōi	χρονῐ́ᾳ khroníāi	χρονῐ́ῳ khroníōi		χρονῐ́οιν khroníoin	χρονῐ́αιν khroníain	χρονῐ́οιν khroníoin		χρονῐ́οις khroníois	χρονῐ́αις khroníais	χρονῐ́οις khroníois
Accusative		χρόνῐον khrónion	χρονῐ́ᾱν khroníān	χρόνῐον khrónion		χρονῐ́ω khroníō	χρονῐ́ᾱ khroníā	χρονῐ́ω khroníō		χρονῐ́ους khroníous	χρονῐ́ᾱς khroníās	χρόνῐᾰ khrónia
Vocative		χρόνῐε khrónie	χρονῐ́ᾱ khroníā	χρόνῐον khrónion		χρονῐ́ω khroníō	χρονῐ́ᾱ khroníā	χρονῐ́ω khroníō		χρόνῐοι khrónioi	χρόνῐαι khróniai	χρόνῐᾰ khrónia
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		χρονῐ́ως khroníōs				χρονῐώτερος khroniṓteros				χρονῐώτᾰτος khroniṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἀειχρόνιος (aeikhrónios)
• ἀπειροχρόνιος (apeirokhrónios)
• βραχυχρόνιος (brakhukhrónios)
• ἐγχρόνιος (enkhrónios)
• ἐπιχρόνιος (epikhrónios)
• μακροχρόνιος (makrokhrónios)
• μεσοχρόνιος (mesokhrónios)
• μεταχρόνιος (metakhrónios)
• ὀλιγοχρόνιος (oligokhrónios)
• ὁλοχρόνιος (holokhrónios)
• παγχρόνιος (pankhrónios)
• πολυχρόνιος (polukhrónios)
• ὑπερχρόνιος (huperkhrónios)

 

Descendants

• → English: crony

Further reading

• “χρόνιος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “χρόνιος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “χρόνιος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• χρόνιος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• χρόνιος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “χρόνιος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • abiding idem, page 2.
  • chronic idem, page 131.
  • enduring idem, page 273.
  • final idem, page 320.
  • inveterate idem, page 457.
  • lasting idem, page 477.
  • late idem, page 478.
  • long idem, page 498.
  • old idem, page 572.
  • permanent idem, page 607.
  • prolong idem, page 653.
  • protract idem, page 653.
  • standing idem, page 811.
  • ultimate idem, page 905.

Greek

Adjective

χρόνιος • (chrónios) m (feminine χρόνια, neuter χρόνιο)

1. permanent
2. chronic

Declension

Declension of χρόνιος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	χρόνιος (chrónios)	χρόνια (chrónia)	χρόνιο (chrónio)		χρόνιοι (chrónioi)	χρόνιες (chrónies)	χρόνια (chrónia)
genitive	χρόνιου (chróniou)	χρόνιας (chrónias)	χρόνιου (chróniou)		χρόνιων (chrónion)	χρόνιων (chrónion)	χρόνιων (chrónion)
accusative	χρόνιο (chrónio)	χρόνια (chrónia)	χρόνιο (chrónio)		χρόνιους (chrónious)	χρόνιες (chrónies)	χρόνια (chrónia)
vocative	χρόνιε (chrónie)	χρόνια (chrónia)	χρόνιο (chrónio)		χρόνιοι (chrónioi)	χρόνιες (chrónies)	χρόνια (chrónia)

Notes: the genitive plural form χρονίων is also found

Derived terms

• χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια f (chrónia apofraktikí pnevmonopátheia, “chronic obstructive pulmonary disease”)