νοσέω

Ancient Greek

Etymology

From νόσος (nósos, “sickness”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /no.sé.ɔː/ → /noˈse.o/ → /noˈse.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /no.sé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /noˈse.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /noˈse.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /noˈse.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /noˈse.o/

Verb

νοσέω • (noséō)

1. to be sick, to ail

   Synonym: ἀσθενέω (asthenéō)

2. to be mad, passionate
3. to suffer

Inflection

   Present: νοσέω, νοσέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νοσέω	νοσέεις	νοσέει	νοσέετον	νοσέετον	νοσέομεν	νοσέετε	νοσέουσῐ(ν)
	subjunctive	νοσέω	νοσέῃς	νοσέῃ	νοσέητον	νοσέητον	νοσέωμεν	νοσέητε	νοσέωσῐ(ν)
	optative	νοσέοιμῐ	νοσέοις	νοσέοι	νοσέοιτον	νοσεοίτην	νοσέοιμεν	νοσέοιτε	νοσέοιεν
	imperative		νόσεε	νοσεέτω	νοσέετον	νοσεέτων		νοσέετε	νοσεόντων
middle/ passive	indicative	νοσέομαι	νοσέῃ, νοσέει	νοσέεται	νοσέεσθον	νοσέεσθον	νοσεόμεθᾰ	νοσέεσθε	νοσέονται
	subjunctive	νοσέωμαι	νοσέῃ	νοσέηται	νοσέησθον	νοσέησθον	νοσεώμεθᾰ	νοσέησθε	νοσέωνται
	optative	νοσεοίμην	νοσέοιο	νοσέοιτο	νοσέοισθον	νοσεοίσθην	νοσεοίμεθᾰ	νοσέοισθε	νοσέοιντο
	imperative		νοσέου	νοσεέσθω	νοσέεσθον	νοσεέσθων		νοσέεσθε	νοσεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		νοσέειν				νοσέεσθαι
participle	m	νοσέων				νοσεόμενος
	f	νοσέουσᾰ				νοσεομένη
	n	νοσέον				νοσεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: νοσῶ, νοσοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νοσῶ	νοσεῖς	νοσεῖ	νοσεῖτον	νοσεῖτον	νοσοῦμεν	νοσεῖτε	νοσοῦσῐ(ν)
	subjunctive	νοσῶ	νοσῇς	νοσῇ	νοσῆτον	νοσῆτον	νοσῶμεν	νοσῆτε	νοσῶσῐ(ν)
	optative	νοσοίην, νοσοῖμῐ	νοσοίης, νοσοῖς	νοσοίη, νοσοῖ	νοσοῖτον, νοσοίητον	νοσοίτην, νοσοιήτην	νοσοῖμεν, νοσοίημεν	νοσοῖτε, νοσοίητε	νοσοῖεν, νοσοίησᾰν
	imperative		νόσει	νοσείτω	νοσεῖτον	νοσείτων		νοσεῖτε	νοσούντων
middle/ passive	indicative	νοσοῦμαι	νοσεῖ, νοσῇ	νοσεῖται	νοσεῖσθον	νοσεῖσθον	νοσούμεθᾰ	νοσεῖσθε	νοσοῦνται
	subjunctive	νοσῶμαι	νοσῇ	νοσῆται	νοσῆσθον	νοσῆσθον	νοσώμεθᾰ	νοσῆσθε	νοσῶνται
	optative	νοσοίμην	νοσοῖο	νοσοῖτο	νοσοῖσθον	νοσοίσθην	νοσοίμεθᾰ	νοσοῖσθε	νοσοῖντο
	imperative		νοσοῦ	νοσείσθω	νοσεῖσθον	νοσείσθων		νοσεῖσθε	νοσείσθων
		active				middle/passive
infinitive		νοσεῖν				νοσεῖσθαι
participle	m	νοσῶν				νοσούμενος
	f	νοσοῦσᾰ				νοσουμένη
	n	νοσοῦν				νοσούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνόσεον, ἐνοσεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνόσεον	ἐνόσεες	ἐνόσεε(ν)	ἐνοσέετον	ἐνοσεέτην	ἐνοσέομεν	ἐνοσέετε	ἐνόσεον
middle/ passive	indicative	ἐνοσεόμην	ἐνοσέου	ἐνοσέετο	ἐνοσέεσθον	ἐνοσεέσθην	ἐνοσεόμεθᾰ	ἐνοσέεσθε	ἐνοσέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνόσουν, ἐνοσούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνόσουν	ἐνόσεις	ἐνόσει	ἐνοσεῖτον	ἐνοσείτην	ἐνοσοῦμεν	ἐνοσεῖτε	ἐνόσουν
middle/ passive	indicative	ἐνοσούμην	ἐνοσοῦ	ἐνοσεῖτο	ἐνοσεῖσθον	ἐνοσείσθην	ἐνοσούμεθᾰ	ἐνοσεῖσθε	ἐνοσοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: νοσήσω, νοσήσομαι, νοσηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νοσήσω	νοσήσεις	νοσήσει	νοσήσετον	νοσήσετον	νοσήσομεν	νοσήσετε	νοσήσουσῐ(ν)
	optative	νοσήσοιμῐ	νοσήσοις	νοσήσοι	νοσήσοιτον	νοσησοίτην	νοσήσοιμεν	νοσήσοιτε	νοσήσοιεν
middle	indicative	νοσήσομαι	νοσήσῃ, νοσήσει	νοσήσεται	νοσήσεσθον	νοσήσεσθον	νοσησόμεθᾰ	νοσήσεσθε	νοσήσονται
	optative	νοσησοίμην	νοσήσοιο	νοσήσοιτο	νοσήσοισθον	νοσησοίσθην	νοσησοίμεθᾰ	νοσήσοισθε	νοσήσοιντο
passive	indicative	νοσηθήσομαι	νοσηθήσῃ	νοσηθήσεται	νοσηθήσεσθον	νοσηθήσεσθον	νοσηθησόμεθᾰ	νοσηθήσεσθε	νοσηθήσονται
	optative	νοσηθησοίμην	νοσηθήσοιο	νοσηθήσοιτο	νοσηθήσοισθον	νοσηθησοίσθην	νοσηθησοίμεθᾰ	νοσηθήσοισθε	νοσηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		νοσήσειν			νοσήσεσθαι		νοσηθήσεσθαι
participle	m	νοσήσων			νοσησόμενος		νοσηθησόμενος
	f	νοσήσουσᾰ			νοσησομένη		νοσηθησομένη
	n	νοσῆσον			νοσησόμενον		νοσηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐνόσησᾰ, ἐνοσησᾰ́μην, ἐνοσήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνόσησᾰ	ἐνόσησᾰς	ἐνόσησε(ν)	ἐνοσήσᾰτον	ἐνοσησᾰ́την	ἐνοσήσᾰμεν	ἐνοσήσᾰτε	ἐνόσησᾰν
	subjunctive	νοσήσω	νοσήσῃς	νοσήσῃ	νοσήσητον	νοσήσητον	νοσήσωμεν	νοσήσητε	νοσήσωσῐ(ν)
	optative	νοσήσαιμῐ	νοσήσειᾰς, νοσήσαις	νοσήσειε(ν), νοσήσαι	νοσήσαιτον	νοσησαίτην	νοσήσαιμεν	νοσήσαιτε	νοσήσειᾰν, νοσήσαιεν
	imperative		νόσησον	νοσησᾰ́τω	νοσήσᾰτον	νοσησᾰ́των		νοσήσᾰτε	νοσησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνοσησᾰ́μην	ἐνοσήσω	ἐνοσήσᾰτο	ἐνοσήσᾰσθον	ἐνοσησᾰ́σθην	ἐνοσησᾰ́μεθᾰ	ἐνοσήσᾰσθε	ἐνοσήσᾰντο
	subjunctive	νοσήσωμαι	νοσήσῃ	νοσήσηται	νοσήσησθον	νοσήσησθον	νοσησώμεθᾰ	νοσήσησθε	νοσήσωνται
	optative	νοσησαίμην	νοσήσαιο	νοσήσαιτο	νοσήσαισθον	νοσησαίσθην	νοσησαίμεθᾰ	νοσήσαισθε	νοσήσαιντο
	imperative		νόσησαι	νοσησᾰ́σθω	νοσήσᾰσθον	νοσησᾰ́σθων		νοσήσᾰσθε	νοσησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνοσήθην	ἐνοσήθης	ἐνοσήθη	ἐνοσήθητον	ἐνοσηθήτην	ἐνοσήθημεν	ἐνοσήθητε	ἐνοσήθησᾰν
	subjunctive	νοσηθῶ	νοσηθῇς	νοσηθῇ	νοσηθῆτον	νοσηθῆτον	νοσηθῶμεν	νοσηθῆτε	νοσηθῶσῐ(ν)
	optative	νοσηθείην	νοσηθείης	νοσηθείη	νοσηθεῖτον, νοσηθείητον	νοσηθείτην, νοσηθειήτην	νοσηθεῖμεν, νοσηθείημεν	νοσηθεῖτε, νοσηθείητε	νοσηθεῖεν, νοσηθείησᾰν
	imperative		νοσήθητῐ	νοσηθήτω	νοσήθητον	νοσηθήτων		νοσήθητε	νοσηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		νοσῆσαι			νοσήσᾰσθαι		νοσηθῆναι
participle	m	νοσήσᾱς			νοσησᾰ́μενος		νοσηθείς
	f	νοσήσᾱσᾰ			νοσησᾰμένη		νοσηθεῖσᾰ
	n	νοσῆσᾰν			νοσησᾰ́μενον		νοσηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: νενόσηκᾰ, νενόσημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νενόσηκᾰ	νενόσηκᾰς	νενόσηκε(ν)	νενοσήκᾰτον	νενοσήκᾰτον	νενοσήκᾰμεν	νενοσήκᾰτε	νενοσήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	νενοσήκω	νενοσήκῃς	νενοσήκῃ	νενοσήκητον	νενοσήκητον	νενοσήκωμεν	νενοσήκητε	νενοσήκωσῐ(ν)
	optative	νενοσήκοιμῐ, νενοσηκοίην	νενοσήκοις, νενοσηκοίης	νενοσήκοι, νενοσηκοίη	νενοσήκοιτον	νενοσηκοίτην	νενοσήκοιμεν	νενοσήκοιτε	νενοσήκοιεν
	imperative		νενόσηκε	νενοσηκέτω	νενοσήκετον	νενοσηκέτων		νενοσήκετε	νενοσηκόντων
middle/ passive	indicative	νενόσημαι	νενόσησαι	νενόσηται	νενόσησθον	νενόσησθον	νενοσήμεθᾰ	νενόσησθε	νενόσηνται
	subjunctive	νενοσημένος ὦ	νενοσημένος ᾖς	νενοσημένος ᾖ	νενοσημένω ἦτον	νενοσημένω ἦτον	νενοσημένοι ὦμεν	νενοσημένοι ἦτε	νενοσημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	νενοσημένος εἴην	νενοσημένος εἴης	νενοσημένος εἴη	νενοσημένω εἴητον/εἶτον	νενοσημένω εἰήτην/εἴτην	νενοσημένοι εἴημεν/εἶμεν	νενοσημένοι εἴητε/εἶτε	νενοσημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		νενόσησο	νενοσήσθω	νενόσησθον	νενοσήσθων		νενόσησθε	νενοσήσθων
		active				middle/passive
infinitive		νενοσηκέναι				νενοσῆσθαι
participle	m	νενοσηκώς				νενοσημένος
	f	νενοσηκυῖᾰ				νενοσημένη
	n	νενοσηκός				νενοσημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐνενοσήκειν, ἐνενοσήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνενοσήκειν, ἐνενοσήκη	ἐνενοσήκεις, ἐνενοσήκης	ἐνενοσήκει(ν)	ἐνενοσήκετον	ἐνενοσηκέτην	ἐνενοσήκεμεν	ἐνενοσήκετε	ἐνενοσήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐνενοσήμην	ἐνενόσησο	ἐνενόσητο	ἐνενόσησθον	ἐνενοσήσθην	ἐνενοσήμεθᾰ	ἐνενόσησθε	ἐνενόσηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνᾰνοσέω (ananoséō)
• ἀπονοσέω (aponoséō)
• δῐᾰνοσέω (dianoséō)
• ἐπινοσέω (epinoséō)
• φιλονικνοσέω (philoniknoséō)
• μακρονοσέω (makronoséō)
• προνοσέω (pronoséō)
• σῠννοσέω (sunnoséō)
• ὑπερνοσέω (hupernoséō)
• ὑπονοσέω (huponoséō)

Related terms

• ἀνόσητος (anósētos)
• νοσηλός (nosēlós)
• νόσημᾰ (nósēma)
• νοσηρός (nosērós)
• νοσητήριος (nosētḗrios)
• νοσηφόρος (nosēphóros)

Descendants

• → Greek: νοσώ (nosó) (learned)

References

• “νοσέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “νοσέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• νοσέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• G3611 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible