γιγνόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡi.ɡnó.me.nos/ → /ʝiˈɣno.me.nos/ → /ʝiˈɣno.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡi.ɡnó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡiˈɡno.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝiˈɣno.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝiˈɣno.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝiˈɣno.me.nos/

Participle

γῐγνόμενος • (gĭgnómenos) m (feminine γῐγνομένη, neuter γῐγνόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of γῐ́γνομαι (gĭ́gnomai)

Declension

First and second declension of γῐγνόμενος; γῐγνομένη; γῐγνόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		γῐγνόμενος gĭgnómenos	γῐγνομένη gĭgnoménē	γῐγνόμενον gĭgnómenon		γῐγνομένω gĭgnoménō	γῐγνομένᾱ gĭgnoménā	γῐγνομένω gĭgnoménō		γῐγνόμενοι gĭgnómenoi	γῐγνόμεναι gĭgnómenai	γῐγνόμενᾰ gĭgnómenă
Genitive		γῐγνομένου gĭgnoménou	γῐγνομένης gĭgnoménēs	γῐγνομένου gĭgnoménou		γῐγνομένοιν gĭgnoménoin	γῐγνομέναιν gĭgnoménain	γῐγνομένοιν gĭgnoménoin		γῐγνομένων gĭgnoménōn	γῐγνομένων gĭgnoménōn	γῐγνομένων gĭgnoménōn
Dative		γῐγνομένῳ gĭgnoménōi	γῐγνομένῃ gĭgnoménēi	γῐγνομένῳ gĭgnoménōi		γῐγνομένοιν gĭgnoménoin	γῐγνομέναιν gĭgnoménain	γῐγνομένοιν gĭgnoménoin		γῐγνομένοις gĭgnoménois	γῐγνομέναις gĭgnoménais	γῐγνομένοις gĭgnoménois
Accusative		γῐγνόμενον gĭgnómenon	γῐγνομένην gĭgnoménēn	γῐγνόμενον gĭgnómenon		γῐγνομένω gĭgnoménō	γῐγνομένᾱ gĭgnoménā	γῐγνομένω gĭgnoménō		γῐγνομένους gĭgnoménous	γῐγνομένᾱς gĭgnoménās	γῐγνόμενᾰ gĭgnómenă
Vocative		γῐγνόμενε gĭgnómene	γῐγνομένη gĭgnoménē	γῐγνόμενον gĭgnómenon		γῐγνομένω gĭgnoménō	γῐγνομένᾱ gĭgnoménā	γῐγνομένω gĭgnoménō		γῐγνόμενοι gĭgnómenoi	γῐγνόμεναι gĭgnómenai	γῐγνόμενᾰ gĭgnómenă
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.