γιγνομένοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡi.ɡno.mé.noi̯n/ → /ʝi.ɣnoˈme.nyn/ → /ʝi.ɣnoˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡi.ɡno.mé.noi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡi.ɡnoˈme.nyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.nyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.nyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.nin/

Participle

γιγνομένοιν • (gignoménoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of γιγνόμενος (gignómenos)