γιγνομένης

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡi.ɡno.mé.nɛːs/ → /ʝi.ɣnoˈme.nis/ → /ʝi.ɣnoˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡi.ɡno.mé.nɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡi.ɡnoˈme.ne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.nis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.nis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.nis/

Participle

γιγνομένης • (gignoménēs)

1. feminine genitive singular of γιγνόμενος (gignómenos)