γιγνομένου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡi.ɡno.mé.nuː/ → /ʝi.ɣnoˈme.nu/ → /ʝi.ɣnoˈme.nu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡi.ɡno.mé.nuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡi.ɡnoˈme.nu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.nu/

Participle

γιγνομένου • (gignoménou)

1. masculine/neuter genitive singular of γιγνόμενος (gignómenos)