γιγνομένω

See also: γιγνομένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡi.ɡno.mé.nɔː/ → /ʝi.ɣnoˈme.no/ → /ʝi.ɣnoˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡi.ɡno.mé.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡi.ɡnoˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.no/

Participle

γιγνομένω • (gignoménō)

1. masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of γιγνόμενος (gignómenos)