γιγνόμενε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡi.ɡnó.me.ne/ → /ʝiˈɣno.me.ne/ → /ʝiˈɣno.me.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡi.ɡnó.me.ne/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡiˈɡno.me.ne/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝiˈɣno.me.ne/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝiˈɣno.me.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝiˈɣno.me.ne/

Participle

γιγνόμενε • (gignómene)

1. masculine vocative singular of γιγνόμενος (gignómenos)