ένοικος

See also: ἔνοικος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἔνοικος (énoikos, “inhabitant”). By surface analysis, έν- (én-) +‎ οίκος (oíkos, “formal term for house”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈe.ni.kos/ - compare to ενικός (enikós)
• Hyphenation: έ‧νοι‧κος

Noun

ένοικος • (énoikos) m or f (plural ένοικοι)

1. resident of a house, occupant, either owner or tenant

Declension

For masculine:

Declension of ένοικος

	singular	plural
nominative	ένοικος (énoikos)	ένοικοι (énoikoi)
genitive	ένοικου (énoikou) ενοίκου (enoíkou)	ένοικων (énoikon) ενοίκων (enoíkon)
accusative	ένοικο (énoiko)	ένοικους (énoikous) ενοίκους (enoíkous)
vocative	ένοικε (énoike)	ένοικοι (énoikoi)

Second forms are formal.  For feminine:

Declension of ένοικος

	singular	plural
nominative	ένοικος (énoikos)	ένοικοι (énoikoi)
genitive	ενοίκου (enoíkou)	ενοίκων (enoíkon)
accusative	ένοικο (énoiko)	ενοίκους (enoíkous)
vocative	ένοικε (énoike)	ένοικοι (énoikoi)

Related terms

• ανοίκιαστος (anoíkiastos, “unrented”, adjective)
• ενοικιάζω (enoikiázo, “I rent, hire”), νοικιάζω (noikiázo)
• ενοικίαση f (enoikíasi, “renting”)
• ενοικίαση αυτοκινήτων f (enoikíasi aftokiníton, “car rental”)
• ενοικιαστήριο n (enoikiastírio, “rental advertisement, rental agreement”)
• ενοικιαστής m (enoikiastís, “hirer, tenant”), ενοικιάστρια f (enoikiástria)
• ενοίκιο n (enoíkio, “hire charge, rental”), νοίκι (noíki)
• νοικάρης m (noikáris, “hirer, tenant”), νοικάρισσα f (noikárissa) (informal)
• νοίκιασμα n (noíkiasma, “renting”)
• ξενοικιάζω (xenoikiázo)
• ξενοίκιαστος (xenoíkiastos, “unrented”, adjective)
• υπενοικιάζω (ypenoikiázo, “sublet”)
• υπενοικίαση f (ypenoikíasi, “subletting”)
• υπενοικιαστής m (ypenoikiastís), υπενοικιάστρια f (ypenoikiástria)
• and see: νοικοκύρης m (noikokýris) & related terms

and see: εν (en, “in”) & οίκος m (oíkos, “house”, formal)

Further reading

• ένοικος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language