krijgen
Dutch
[edit]Pronunciation
[edit]Etymology 1
[edit]From Middle Dutch crigen, from Old Dutch *crīgan, from Proto-West Germanic *krīgan. Cognate to German kriegen (“to get”).
Verb
[edit]krijgen
- (transitive) to get, to receive, to come into possession of (anything ranging from concrete to abstract inputs such as news, gift, punishment, et cetera)
- Synonym: bekomen
- Ze heeft van haar familie een huwelijkskado gekregen. ― She received a wedding gift from her family.
- Ik weet niet waar hij dat idee heeft gekregen, maar er klopt niets van. ― I don't know where he got that idea from, but it's absolutely false.
- (transitive) to get, to be presented with
- Ik heb geprobeerd mijn televisie aan te sluiten, maar ik krijg alleen sneeuw. ― I tried to connect up my television, but I only get static.
- (copulative) to get, to (manage to) cause to become
- Ik krijg mijn auto niet gestart! ― I can't get my car started!
- (auxiliary) Used to form a passive sentence with a ditransitive verb, with the original indirect object becoming the subject of krijgen.
- Hij kreeg een prijs uitgereikt. ― He was given a prize.
- (transitive) to catch (a disease), to become ill with
- Ik heb een verkoudheid gekregen. ― I've caught a cold.
- Krijg de tering! ― fuck you! (literally, “catch tuberculosis!”)
Conjugation
[edit]| Conjugation of krijgen (strong class 1) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | krijgen | |||
| past singular | kreeg | |||
| past participle | gekregen | |||
| infinitive | krijgen | |||
| gerund | krijgen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | krijg | kreeg | ||
| 2nd person sing. (jij) | krijgt, krijg2 | kreeg | ||
| 2nd person sing. (u) | krijgt | kreeg | ||
| 2nd person sing. (gij) | krijgt | kreegt | ||
| 3rd person singular | krijgt | kreeg | ||
| plural | krijgen | kregen | ||
| subjunctive sing.1 | krijge | krege | ||
| subjunctive plur.1 | krijgen | kregen | ||
| imperative sing. | krijg | |||
| imperative plur.1 | krijgt | |||
| participles | krijgend | gekregen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
[edit]- aaneenkrijgen
- aankrijgen
- afkrijgen
- bekrijgen
- bijeenkrijgen
- bijkrijgen
- binnenkrijgen
- bovenkrijgen
- buitenkrijgen
- dichtkrijgen
- doodkrijgen
- doorkrijgen
- gekrijgen
- gelijkkrijgen
- gereedkrijgen
- heenkrijgen
- inkrijgen
- kapotkrijgen
- klaarkrijgen
- krijg nou tieten
- krijg nou wat
- loskrijgen
- medekrijgen
- meekrijgen
- nakrijgen
- neerkrijgen
- omhoogkrijgen
- omkrijgen
- omlaagkrijgen
- omverkrijgen
- onderkrijgen
- ontkrijgen
- op zijn bord krijgen
- op zijn donder krijgen
- op zijn kop krijgen
- openkrijgen
- opkrijgen
- overkrijgen
- stilkrijgen
- terugkrijgen
- thuiskrijgen
- toekrijgen
- uiteenkrijgen
- uitkrijgen
- vastkrijgen
- verkrijgen
- volkrijgen
- voorkrijgen
- voortkrijgen
- vooruitkrijgen
- vrijkrijgen
- wederkrijgen
- wederomkrijgen
- weerkrijgen
- weeromkrijgen
- wegkrijgen
Descendants
[edit]- Afrikaans: kry
- Berbice Creole Dutch: kriki
- Jersey Dutch: krāixe
- Negerhollands: krieg, kri
- Petjo: krijhen, krijgen
- Skepi Creole Dutch: craig
Etymology 2
[edit]Related to etymology 1. Cognate to German kriegen (“to wage war”).
Verb
[edit]krijgen
- (intransitive, archaic) to wage war, to battle
- Judges 1, 3, Statenvertaling.
- Toen zeide Juda tot zijn broeder Simeon: Trek met mij op in mijn lot, en laat ons tegen de Kanaänieten krijgen, zo zal ik ook met u optrekken in uw lot.
- Then Judah said unto his brother Simeon: Come along with me into my lot, and let us wage war against the Canaanites, so shall I also go along with you into your lot.
- Judges 1, 3, Statenvertaling.
Conjugation
[edit]| Conjugation of krijgen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | krijgen | |||
| past singular | krijgde | |||
| past participle | gekrijgd | |||
| infinitive | krijgen | |||
| gerund | krijgen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | krijg | krijgde | ||
| 2nd person sing. (jij) | krijgt, krijg2 | krijgde | ||
| 2nd person sing. (u) | krijgt | krijgde | ||
| 2nd person sing. (gij) | krijgt | krijgde | ||
| 3rd person singular | krijgt | krijgde | ||
| plural | krijgen | krijgden | ||
| subjunctive sing.1 | krijge | krijgde | ||
| subjunctive plur.1 | krijgen | krijgden | ||
| imperative sing. | krijg | |||
| imperative plur.1 | krijgt | |||
| participles | krijgend | gekrijgd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Related terms
[edit]Etymology 3
[edit]See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
[edit]krijgen
Categories:
- Dutch terms with IPA pronunciation
- Dutch terms with audio pronunciation
- Rhymes:Dutch/ɛi̯ɣən
- Rhymes:Dutch/ɛi̯ɣən/2 syllables
- Dutch terms inherited from Middle Dutch
- Dutch terms derived from Middle Dutch
- Dutch terms inherited from Old Dutch
- Dutch terms derived from Old Dutch
- Dutch terms inherited from Proto-West Germanic
- Dutch terms derived from Proto-West Germanic
- Dutch lemmas
- Dutch verbs
- Dutch transitive verbs
- Dutch terms with usage examples
- Dutch copulative verbs
- Dutch auxiliary verbs
- Dutch class 1 strong verbs
- Dutch basic verbs
- Dutch intransitive verbs
- Dutch terms with archaic senses
- Dutch terms with quotations
- Dutch weak verbs
- Dutch non-lemma forms
- Dutch noun forms