opkrijgen

Dutch

Etymology

From op +‎ krijgen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpkrɛi̯ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧krij‧gen

Verb

opkrijgen

1. (transitive) to get (put) on

   Het MRI-apparaat maakt veel lawaai. Daarom kun je een koptelefoon opkrijgen waardoor je ook muziek hoort.

   The MRI machine makes a lot of noise. That is why you can get headphones through which you also hear music.

2. (transitive) to get something to do, to be given something to do (such as an assignment)

   Veel kinderen weten niet wat er van hun verwacht wordt wanneer ze huiswerk opkrijgen.

   Many children do not know what is expected of them when they get homework.

3. (transitive) to eat up or drink up, to (manage to) finish a meal

   Nederland telt 5 miljoen 'kleine eters' die porties niet opkrijgen.

   The Netherlands has 5 million 'small eaters' who cannot finish portions.

Conjugation

Conjugation of opkrijgen (strong class 1, separable)
infinitive	opkrijgen
past singular	kreeg op
past participle	opgekregen
infinitive	opkrijgen
gerund	opkrijgen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	krijg op	kreeg op	opkrijg	opkreeg
2nd person sing. (jij)	krijgt op, krijg op2	kreeg op	opkrijgt	opkreeg
2nd person sing. (u)	krijgt op	kreeg op	opkrijgt	opkreeg
2nd person sing. (gij)	krijgt op	kreegt op	opkrijgt	opkreegt
3rd person singular	krijgt op	kreeg op	opkrijgt	opkreeg
plural	krijgen op	kregen op	opkrijgen	opkregen
subjunctive sing.1	krijge op	krege op	opkrijge	opkrege
subjunctive plur.1	krijgen op	kregen op	opkrijgen	opkregen
imperative sing.	krijg op
imperative plur.1	krijgt op
participles	opkrijgend	opgekregen
1) Archaic. 2) In case of inversion.