terugkrijgen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]terugkrijgen
Conjugation
[edit]| Conjugation of terugkrijgen (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | terugkrijgen | |||
| past singular | kreeg terug | |||
| past participle | teruggekregen | |||
| infinitive | terugkrijgen | |||
| gerund | terugkrijgen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | krijg terug | kreeg terug | terugkrijg | terugkreeg |
| 2nd person sing. (jij) | krijgt terug, krijg terug2 | kreeg terug | terugkrijgt | terugkreeg |
| 2nd person sing. (u) | krijgt terug | kreeg terug | terugkrijgt | terugkreeg |
| 2nd person sing. (gij) | krijgt terug | kreegt terug | terugkrijgt | terugkreegt |
| 3rd person singular | krijgt terug | kreeg terug | terugkrijgt | terugkreeg |
| plural | krijgen terug | kregen terug | terugkrijgen | terugkregen |
| subjunctive sing.1 | krijge terug | krege terug | terugkrijge | terugkrege |
| subjunctive plur.1 | krijgen terug | kregen terug | terugkrijgen | terugkregen |
| imperative sing. | krijg terug | |||
| imperative plur.1 | krijgt terug | |||
| participles | terugkrijgend | teruggekregen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||