φυσικός

Ancient Greek

Etymology

From φύσις (phúsis) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰy.si.kós/ → /ɸy.siˈkos/ → /fi.siˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰy.si.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰy.siˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸy.siˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fy.siˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fi.siˈkos/

Adjective

φῠσῐκός • (phŭsĭkós) m (feminine φῠσῐκή, neuter φῠσῐκόν); first/second declension

1. natural, produced or caused by nature, inborn, native

   Antonyms: διδακτός (didaktós), νομικός (nomikós)

2. physical, having to do with the study of the material world

Inflection

First and second declension of φῠσῐκός; φῠσῐκή; φῠσῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φῠσῐκός phŭsĭkós	φῠσῐκή phŭsĭkḗ	φῠσῐκόν phŭsĭkón		φῠσῐκώ phŭsĭkṓ	φῠσῐκᾱ́ phŭsĭkā́	φῠσῐκώ phŭsĭkṓ		φῠσῐκοί phŭsĭkoí	φῠσῐκαί phŭsĭkaí	φῠσῐκᾰ́ phŭsĭkắ
Genitive		φῠσῐκοῦ phŭsĭkoû	φῠσῐκῆς phŭsĭkês	φῠσῐκοῦ phŭsĭkoû		φῠσῐκοῖν phŭsĭkoîn	φῠσῐκαῖν phŭsĭkaîn	φῠσῐκοῖν phŭsĭkoîn		φῠσῐκῶν phŭsĭkôn	φῠσῐκῶν phŭsĭkôn	φῠσῐκῶν phŭsĭkôn
Dative		φῠσῐκῷ phŭsĭkôi	φῠσῐκῇ phŭsĭkêi	φῠσῐκῷ phŭsĭkôi		φῠσῐκοῖν phŭsĭkoîn	φῠσῐκαῖν phŭsĭkaîn	φῠσῐκοῖν phŭsĭkoîn		φῠσῐκοῖς phŭsĭkoîs	φῠσῐκαῖς phŭsĭkaîs	φῠσῐκοῖς phŭsĭkoîs
Accusative		φῠσῐκόν phŭsĭkón	φῠσῐκήν phŭsĭkḗn	φῠσῐκόν phŭsĭkón		φῠσῐκώ phŭsĭkṓ	φῠσῐκᾱ́ phŭsĭkā́	φῠσῐκώ phŭsĭkṓ		φῠσῐκούς phŭsĭkoús	φῠσῐκᾱ́ς phŭsĭkā́s	φῠσῐκᾰ́ phŭsĭkắ
Vocative		φῠσῐκέ phŭsĭké	φῠσῐκή phŭsĭkḗ	φῠσῐκόν phŭsĭkón		φῠσῐκώ phŭsĭkṓ	φῠσῐκᾱ́ phŭsĭkā́	φῠσῐκώ phŭsĭkṓ		φῠσῐκοί phŭsĭkoí	φῠσῐκαί phŭsĭkaí	φῠσῐκᾰ́ phŭsĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φῠσῐκῶς phŭsĭkôs				φῠσῐκώτερος phŭsĭkṓteros				φῠσῐκώτᾰτος phŭsĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• φυσική (phusikḗ)

Descendants

Descendants

• Greek: φυσικός (fysikós)
• → Old Armenian: փիւսիկեան (pʻiwsikean), փիւսկեան (pʻiwskean)
• → Arabic: فِيزِيقَا (fīzīqā)
• → Armenian: ֆիզիկոս (fizikos)
• → Bulgarian: физи́к (fizík)
• → Latin: physicus (see there for further descendants)
• → Russian: фи́зик (fízik)
  • → Armenian: ֆիզիկ (fizik)
  • →? Bulgarian: физи́к (fizík)
  • →⇒ Georgian: ფიზიკოსი (piziḳosi)
  • → Kazakh: физик (fizik)

Further reading

• “φυσικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φυσικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• φυσικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G5446 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek φυσικός (phusikós).

Pronunciation

• IPA^(key): /fi.siˈkos/

Adjective

φυσικός • (fysikós) m (feminine φυσική, neuter φυσικό)

1. natural, normal

   Synonym: φυσιολογικός (fysiologikós)

   Antonym: αφύσικος (afýsikos)

2. physical (relating to physics)

Declension

Declension of φυσικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	φυσικός (fysikós)	φυσική (fysikí)	φυσικό (fysikó)		φυσικοί (fysikoí)	φυσικές (fysikés)	φυσικά (fysiká)
genitive	φυσικού (fysikoú)	φυσικής (fysikís)	φυσικού (fysikoú)		φυσικών (fysikón)	φυσικών (fysikón)	φυσικών (fysikón)
accusative	φυσικό (fysikó)	φυσική (fysikí)	φυσικό (fysikó)		φυσικούς (fysikoús)	φυσικές (fysikés)	φυσικά (fysiká)
vocative	φυσικέ (fysiké)	φυσική (fysikí)	φυσικό (fysikó)		φυσικοί (fysikoí)	φυσικές (fysikés)	φυσικά (fysiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο φυσικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο φυσικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative φυσικότερος (fysikóteros) φυσικότερη (fysikóteri) φυσικότερο (fysikótero) φυσικότεροι (fysikóteroi) φυσικότερες (fysikóteres) φυσικότερα (fysikótera) genitive φυσικότερου (fysikóterou) φυσικότερης (fysikóteris) φυσικότερου (fysikóterou) φυσικότερων (fysikóteron) φυσικότερων (fysikóteron) φυσικότερων (fysikóteron) accusative φυσικότερο (fysikótero) φυσικότερη (fysikóteri) φυσικότερο (fysikótero) φυσικότερους (fysikóterous) φυσικότερες (fysikóteres) φυσικότερα (fysikótera) vocative φυσικότερε (fysikótere) φυσικότερη (fysikóteri) φυσικότερο (fysikótero) φυσικότεροι (fysikóteroi) φυσικότερες (fysikóteres) φυσικότερα (fysikótera) Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο φυσικότερος", etc) absolute superlative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative φυσικότατος (fysikótatos) φυσικότατη (fysikótati) φυσικότατο (fysikótato) φυσικότατοι (fysikótatoi) φυσικότατες (fysikótates) φυσικότατα (fysikótata) genitive φυσικότατου (fysikótatou) φυσικότατης (fysikótatis) φυσικότατου (fysikótatou) φυσικότατων (fysikótaton) φυσικότατων (fysikótaton) φυσικότατων (fysikótaton) accusative φυσικότατο (fysikótato) φυσικότατη (fysikótati) φυσικότατο (fysikótato) φυσικότατους (fysikótatous) φυσικότατες (fysikótates) φυσικότατα (fysikótata) vocative φυσικότατε (fysikótate) φυσικότατη (fysikótati) φυσικότατο (fysikótato) φυσικότατοι (fysikótatoi) φυσικότατες (fysikótates) φυσικότατα (fysikótata)

Derived terms

• φυσικά (fysiká, “naturally”)
• φυσική f (fysikí, “physics”)
• φυσική αγωγή f (fysikí agogí, “physical education”)
• φυσικό πρόσωπο n (fysikó prósopo, “natural person”)
• φυσικοθεραπεία (fysikotherapeía, “physiotherapy”)

Noun

φυσικός • (fysikós) m or f (plural φυσικοί)

1. physicist

Declension

Declension of φυσικός

	singular	plural
nominative	φυσικός (fysikós)	φυσικοί (fysikoí)
genitive	φυσικού (fysikoú)	φυσικών (fysikón)
accusative	φυσικό (fysikó)	φυσικούς (fysikoús)
vocative	φυσικέ (fysiké)	φυσικοί (fysikoí)

Further reading

• φυσικός on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el