υπηρέτης

See also: ὑπηρέτης

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ὑπηρέτης (hupērétēs).

Pronunciation

• IPA^(key): /i.piˈɾe.tis/
• Hyphenation: υ‧πη‧ρέ‧της

Noun

υπηρέτης • (ypirétis) m (plural υπηρέτες, feminine υπηρέτρια)

1. servant (with household duties)

Declension

Declension of υπηρέτης

	singular	plural
nominative	υπηρέτης (ypirétis)	υπηρέτες (ypirétes)
genitive	υπηρέτη (ypiréti)	υπηρετών (ypiretón)
accusative	υπηρέτη (ypiréti)	υπηρέτες (ypirétes)
vocative	υπηρέτη (ypiréti)	υπηρέτες (ypirétes)

Related terms

With stems υπηρετ-, υπηρεσ-

• αλληλοεξυπηρέτηση f (alliloexypirétisi, “mutual service”)
• αλληλοεξυπηρετούνται (alliloexypiretoúntai, “they provide service to each other”)
• αυτοεξυπηρέτηση f (aftoexypirétisi, “self service”)
• αυτοεξυπηρετούμαι (aftoexypiretoúmai, “provide service to myself”)
• αφυπηρέτηση f (afypirétisi, “act of retiring”)
• αφυπηρετώ (afypiretó, “leave service”)
• εξυπηρέτηση f (exypirétisi, “service”)
• εξυπηρετικός (exypiretikós, “helpful, obliging”)
• εξυπηρετώ (exypiretó, “serve, to be of service”)
• προϋπηρεσία f (proÿpiresía)
• προϋπηρετώ (proÿpiretó)
• συνυπηρέτηση f (synypirétisi)
• συνυπηρετώ (synypiretó)
• υπηρεσία f (ypiresía, “service”)
• υπηρεσιακά (ypiresiaká, adverb)
• υπηρεσιακός (ypiresiakós, “departmental, of a public service”)
• υπηρεσιακώς (ypiresiakós, formal adverb)
• υπηρετικός (ypiretikós, “of service”)
• υπηρέτρια f (ypirétria, “servant”)
• υπηρετριούλα f (ypiretrioúla) (diminutive)
• υπηρετώ (ypiretó, “serve”), υπηρετούμαι (ypiretoúmai, “be served”)

Further reading

• υπηρέτης, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
• υπηρέτης - Charalambakis, Chistoforos et al. (2014) Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Christiko lexiko tis Neoellhnikis Glossas) [A Practical dictionary of Modern Greek language] (in Greek) Athens: Academy of Athens. (online since 2023 - abbreviations - symbols)