σύμμαχος

Ancient Greek

Alternative forms

• ξῠ́μμᾰχος (xŭ́mmăkhos) — Old Attic

Etymology

From συν- (sun-, “with”) +‎ the root of μάχη (mákhē, “battle”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sým.ma.kʰos/ → /ˈsym.ma.xos/ → /ˈsi.ma.xos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sým.ma.kʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsym.ma.kʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsym.ma.xos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsym.ma.xos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsi.ma.xos/

Adjective

σῠ́μμᾰχος • (sŭ́mmăkhos) m or f (neuter σῠ́μμᾰχον); second declension

1. fighting along with, leagued or allied with
2. (nominalized, masculine) ally
3. (Byzantine, nominalized, masculine) a kind of public emissary of tax administration

Declension

Second declension of σῠ́μμᾰχος; σῠ́μμᾰχον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σῠ́μμᾰχος sŭ́mmăkhos	σῠ́μμᾰχον sŭ́mmăkhon		σῠμμᾰ́χω sŭmmắkhō	σῠμμᾰ́χω sŭmmắkhō		σῠ́μμᾰχοι sŭ́mmăkhoi	σῠ́μμᾰχᾰ sŭ́mmăkhă
Genitive		σῠμμᾰ́χου sŭmmắkhou	σῠμμᾰ́χου sŭmmắkhou		σῠμμᾰ́χοιν sŭmmắkhoin	σῠμμᾰ́χοιν sŭmmắkhoin		σῠμμᾰ́χων sŭmmắkhōn	σῠμμᾰ́χων sŭmmắkhōn
Dative		σῠμμᾰ́χῳ sŭmmắkhōi	σῠμμᾰ́χῳ sŭmmắkhōi		σῠμμᾰ́χοιν sŭmmắkhoin	σῠμμᾰ́χοιν sŭmmắkhoin		σῠμμᾰ́χοις sŭmmắkhois	σῠμμᾰ́χοις sŭmmắkhois
Accusative		σῠ́μμᾰχον sŭ́mmăkhon	σῠ́μμᾰχον sŭ́mmăkhon		σῠμμᾰ́χω sŭmmắkhō	σῠμμᾰ́χω sŭmmắkhō		σῠμμᾰ́χους sŭmmắkhous	σῠ́μμᾰχᾰ sŭ́mmăkhă
Vocative		σῠ́μμᾰχε sŭ́mmăkhe	σῠ́μμᾰχον sŭ́mmăkhon		σῠμμᾰ́χω sŭmmắkhō	σῠμμᾰ́χω sŭmmắkhō		σῠ́μμᾰχοι sŭ́mmăkhoi	σῠ́μμᾰχᾰ sŭ́mmăkhă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σῠμμᾰ́χως sŭmmắkhōs			σῠμμᾰχώτερος sŭmmăkhṓteros			σῠμμᾰχώτᾰτος sŭmmăkhṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

The form συμμαχίς (summakhís) functions as the feminine of this adjective.

Derived terms

• σῠμμᾰχέω (sŭmmăkhéō)
• σῠμμᾰχίᾱ (sŭmmăkhíā)

Descendants

• → Albanian: simahor
• → Arabic: سِمَّاك (simmāk)

Further reading

• “σύμμαχος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σύμμαχος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • adherent idem, page 11.
  • allied idem, page 25.
  • ally idem, page 25.
  • confederate idem, page 157.
  • federal idem, page 313.
• Oertel, Friedrich (1917) Die Liturgie. Studien zur ptolemäischen und kaiserlichen Verwaltung Ägyptens‎^[2] (in German), Leipzig: B.G. Teubner, page 412

Greek

Etymology

The noun is a learned borrowing from Ancient Greek σύμμαχος (súmmakhos, adjective). The adjective is derived from the noun.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsi.ma.xos/
• Hyphenation: σύμ‧μα‧χος

Noun

σύμμαχος • (sýmmachos) m or f (plural σύμμαχοι)

1. ally (a person, group, state, etc., which is associated or united by treaty with another for a common (especially military or political) purpose; a confederate)
2. ally (a person who co-operates with or helps another; an associate; a friend)

Declension

(masculine):

Declension of σύμμαχος

	singular	plural
nominative	σύμμαχος (sýmmachos)	σύμμαχοι (sýmmachoi)
genitive	συμμάχου (symmáchou)	συμμάχων (symmáchon)
accusative	σύμμαχο (sýmmacho)	συμμάχους (symmáchous)
vocative	σύμμαχε (sýmmache)	σύμμαχοι (sýmmachoi)

(feminine):

Declension of σύμμαχος

	singular	plural
nominative	σύμμαχος (sýmmachos)	σύμμαχοι (sýmmachoi)
genitive	συμμάχου (symmáchou)	συμμάχων (symmáchon)
accusative	σύμμαχο (sýmmacho)	συμμάχους (symmáchous)
vocative	σύμμαχε (sýmmache) σύμμαχο (sýmmacho)	σύμμαχοι (sýmmachoi)

Alternative nominative/accusative/vocative plural: σύμμαχες

Adjective

σύμμαχος • (sýmmachos) m (feminine σύμμαχη, neuter σύμμαχο)

1. allied

Declension

Declension of σύμμαχος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	σύμμαχος (sýmmachos)	σύμμαχη (sýmmachi)	σύμμαχο (sýmmacho)		σύμμαχοι (sýmmachoi)	σύμμαχες (sýmmaches)	σύμμαχα (sýmmacha)
genitive	σύμμαχου (sýmmachou)	σύμμαχης (sýmmachis)	σύμμαχου (sýmmachou)		σύμμαχων (sýmmachon)	σύμμαχων (sýmmachon)	σύμμαχων (sýmmachon)
accusative	σύμμαχο (sýmmacho)	σύμμαχη (sýmmachi)	σύμμαχο (sýmmacho)		σύμμαχους (sýmmachous)	σύμμαχες (sýmmaches)	σύμμαχα (sýmmacha)
vocative	σύμμαχε (sýmmache)	σύμμαχη (sýmmachi)	σύμμαχο (sýmmacho)		σύμμαχοι (sýmmachoi)	σύμμαχες (sýmmaches)	σύμμαχα (sýmmacha)

Related terms

• συμμαχητής (symmachitís)
• συμμαχία f (symmachía)
• συμμαχικός (symmachikós)
• συμμαχώ (symmachó)

Further reading

• σύμμαχος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el