πεπεισμένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.peːz.mé.nos/ → /pe.pizˈme.nos/ → /pe.pizˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.peːz.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.pizˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.pizˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.pizˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.pizˈme.nos/

Participle

πεπεισμένος • (pepeisménos) m (feminine πεπεισμένη, neuter πεπεισμένον)

1. perfect mediopassive participle of πείθομαι (peíthomai)

Declension

First and second declension of πεπεισμένος; πεπεισμένη; πεπεισμένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πεπεισμένος pepeisménos	πεπεισμένη pepeisménē	πεπεισμένον pepeisménon		πεπεισμένω pepeisménō	πεπεισμένᾱ pepeisménā	πεπεισμένω pepeisménō		πεπεισμένοι pepeisménoi	πεπεισμέναι pepeisménai	πεπεισμένᾰ pepeisménă
Genitive		πεπεισμένου pepeisménou	πεπεισμένης pepeisménēs	πεπεισμένου pepeisménou		πεπεισμένοιν pepeisménoin	πεπεισμέναιν pepeisménain	πεπεισμένοιν pepeisménoin		πεπεισμένων pepeisménōn	πεπεισμένων pepeisménōn	πεπεισμένων pepeisménōn
Dative		πεπεισμένῳ pepeisménōi	πεπεισμένῃ pepeisménēi	πεπεισμένῳ pepeisménōi		πεπεισμένοιν pepeisménoin	πεπεισμέναιν pepeisménain	πεπεισμένοιν pepeisménoin		πεπεισμένοις pepeisménois	πεπεισμέναις pepeisménais	πεπεισμένοις pepeisménois
Accusative		πεπεισμένον pepeisménon	πεπεισμένην pepeisménēn	πεπεισμένον pepeisménon		πεπεισμένω pepeisménō	πεπεισμένᾱ pepeisménā	πεπεισμένω pepeisménō		πεπεισμένους pepeisménous	πεπεισμένᾱς pepeisménās	πεπεισμένᾰ pepeisménă
Vocative		πεπεισμένε pepeisméne	πεπεισμένη pepeisménē	πεπεισμένον pepeisménon		πεπεισμένω pepeisménō	πεπεισμένᾱ pepeisménā	πεπεισμένω pepeisménō		πεπεισμένοι pepeisménoi	πεπεισμέναι pepeisménai	πεπεισμένᾰ pepeisménă
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Alternative forms

• πεισμένος (peisménos) (standard,)

Etymology

Learnedly, from Koine Greek πεπεισμένος (pepeisménos). Formal perfect participle of πείθομαι (peíthomai), passive voice of πείθω. It retains the ancient reduplication πε-π...-.

Pronunciation

• IPA^(key): /pe.piˈzme.nos/
• Hyphenation: πε‧πει‧σμέ‧νος

Participle

πεπεισμένος • (pepeisménos) m (feminine πεπεισμένη, neuter πεπεισμένο)

1. (learned, formal) convinced, persuaded

   Είναι πεισμένη ότι θα την παντρευτεί. Εγώ όμως είμαι απολύτως πεπεισμένη ότι είναι ψεύτης.

   Eínai peisméni óti tha tin pantrefteí. Egó ómos eímai apolýtos pepeisméni óti eínai pséftis.

   She is induced to believe that he will marry her. But I am absolutely convinced that he is a liar.

Declension

Declension of πεπεισμένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	πεπεισμένος (pepeisménos)	πεπεισμένη (pepeisméni)	πεπεισμένο (pepeisméno)		πεπεισμένοι (pepeisménoi)	πεπεισμένες (pepeisménes)	πεπεισμένα (pepeisména)
genitive	πεπεισμένου (pepeisménou)	πεπεισμένης (pepeisménis)	πεπεισμένου (pepeisménou)		πεπεισμένων (pepeisménon)	πεπεισμένων (pepeisménon)	πεπεισμένων (pepeisménon)
accusative	πεπεισμένο (pepeisméno)	πεπεισμένη (pepeisméni)	πεπεισμένο (pepeisméno)		πεπεισμένους (pepeisménous)	πεπεισμένες (pepeisménes)	πεπεισμένα (pepeisména)
vocative	πεπεισμένε (pepeisméne)	πεπεισμένη (pepeisméni)	πεπεισμένο (pepeisméno)		πεπεισμένοι (pepeisménoi)	πεπεισμένες (pepeisménes)	πεπεισμένα (pepeisména)