θαυματουργός

Ancient Greek

Etymology

From θαῦμα, θαυματ- (thaûma, thaumat-) +‎ -ουργός (-ourgós). Also substantivised.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /θaβ.ma.turˈɣos/ → /θav.ma.turˈɣos/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰaw.ma.turˈɡos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θaβ.ma.turˈɣos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θav.ma.turˈɣos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θav.ma.turˈɣos/

Adjective

θαυματουργός • (thaumatourgós) m or f (neuter θαυματουργόν); second declension (Koine)

1. Synonym of θαυματοποιός (thaumatopoiós): wonder-working; acrobatic; juggler

Related terms

• θαυμᾰτουργέω (thaumătourgéō), θαυμᾰτουργῶ (thaumătourgô)
• θαυμᾰτούργημα n (thaumătoúrgēma)
• θαυμᾰτουργία f (thaumătourgía)
• τεθαυματουργημένος (tethaumatourgēménos, participle)

• and see: θαῦμα (thaûma) and ἔργον (érgon)

Descendants

• > Byzantine Greek: θαυματουργός (thaumatourgós) (inherited)
  • > Greek: θαυματουργός (thavmatourgós) (inherited)
• → Greek: θαυματουργός (thavmatourgós) (learned)

Noun

θαυμᾰτουργός • (thaumătourgós) m (genitive θαυμᾰτουργοῦ); second declension (Koine)

1. conjurer, magician, juggler
2. puppet-showman, puppet maker
3. (Koine, Christianity) miracle worker, wonderworker

Declension

Second declension of ὁ θαυμᾰτουργός; τοῦ θαυμᾰτουργοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ θαυμᾰτουργός ho thaumătourgós	τὼ θαυμᾰτουργώ tṑ thaumătourgṓ	οἱ θαυμᾰτουργοί hoi thaumătourgoí
Genitive	τοῦ θαυμᾰτουργοῦ toû thaumătourgoû	τοῖν θαυμᾰτουργοῖν toîn thaumătourgoîn	τῶν θαυμᾰτουργῶν tôn thaumătourgôn
Dative	τῷ θαυμᾰτουργῷ tôi thaumătourgôi	τοῖν θαυμᾰτουργοῖν toîn thaumătourgoîn	τοῖς θαυμᾰτουργοῖς toîs thaumătourgoîs
Accusative	τὸν θαυμᾰτουργόν tòn thaumătourgón	τὼ θαυμᾰτουργώ tṑ thaumătourgṓ	τοὺς θαυμᾰτουργούς toùs thaumătourgoús
Vocative	θαυμᾰτουργέ thaumătourgé	θαυμᾰτουργώ thaumătourgṓ	θαυμᾰτουργοί thaumătourgoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Old Church Slavonic: чоудотворьць (čudotvorĭcĭ) (calque) (see there for further descendants)
• → Medieval Latin: thaumatūrgus
  • → Dutch: thaumaturg
  • → English: thaumaturge, thaumaturgus
  • → French: thaumaturge (learned)
  • → Galician: taumaturgo (learned)
  • → Italian: taumaturgo (learned)
  • → Portuguese: taumaturgo (learned)
  • → Spanish: taumaturgo (learned)

Further reading

• θαυματουργός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “θαυματουργός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “θαυματουργός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Lampe, G. W. H. (1961) “θαυματουργός”, in A Patristic Greek Lexicon, Oxford: Clarendon Press, pages 614-615

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek θαυματουργός (thaumatourgós). For icons or saints, inherited from Byzantine Greek θαυματουργός (thaumatourgós). Morphologically, θαύμα, θαυματ- (thávma, thavmat-) +‎ -ουργός (-ourgós).

Pronunciation

• IPA^(key): /θav.ma.tuɾˈɣos/
• Hyphenation: θαυ‧μα‧τουρ‧γός

Adjective

θαυματουργός • (thavmatourgós) m (feminine θαυματουργή or θαυματουργός, neuter θαυματουργό)

1. miracle-working, who makes miracles

   θαυματουργή εικόνα της Παναγίας ― thavmatourgí eikóna tis Panagías ― icon of Holy Mary that makes miracles

2. (figurative) exceptionally effective or efficient

   θαυματουργό φάρμακο ― thavmatourgó fármako ― miracle-working medicine

   μικρό αλλά θαυματουργό ― mikró allá thavmatourgó ― (expression) small, but it works wonders

Declension

Declension of θαυματουργός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	θαυματουργός (thavmatourgós)	θαυματουργή (thavmatourgí)	θαυματουργό (thavmatourgó)		θαυματουργοί (thavmatourgoí)	θαυματουργές (thavmatourgés)	θαυματουργά (thavmatourgá)
genitive	θαυματουργού (thavmatourgoú)	θαυματουργής (thavmatourgís)	θαυματουργού (thavmatourgoú)		θαυματουργών (thavmatourgón)	θαυματουργών (thavmatourgón)	θαυματουργών (thavmatourgón)
accusative	θαυματουργό (thavmatourgó)	θαυματουργή (thavmatourgí)	θαυματουργό (thavmatourgó)		θαυματουργούς (thavmatourgoús)	θαυματουργές (thavmatourgés)	θαυματουργά (thavmatourgá)
vocative	θαυματουργέ (thavmatourgé)	θαυματουργή (thavmatourgí)	θαυματουργό (thavmatourgó)		θαυματουργοί (thavmatourgoí)	θαυματουργές (thavmatourgés)	θαυματουργά (thavmatourgá)

Formal: with learned feminine in the ancient fashion, like θαυματουργός (thaumatourgós)

Declension of θαυματουργός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	θαυματουργός (thavmatourgós)	θαυματουργός (thavmatourgós)	θαυματουργό (thavmatourgó)		θαυματουργοί (thavmatourgoí)	θαυματουργοί (thavmatourgoí)	θαυματουργά (thavmatourgá)
genitive	θαυματουργού (thavmatourgoú)	θαυματουργού (thavmatourgoú)	θαυματουργού (thavmatourgoú)		θαυματουργών (thavmatourgón)	θαυματουργών (thavmatourgón)	θαυματουργών (thavmatourgón)
accusative	θαυματουργό (thavmatourgó)	θαυματουργό (thavmatourgó)	θαυματουργό (thavmatourgó)		θαυματουργούς (thavmatourgoús)	θαυματουργούς (thavmatourgoús)	θαυματουργά (thavmatourgá)
vocative	θαυματουργέ (thavmatourgé)	θαυματουργέ (thavmatourgé)	θαυματουργό (thavmatourgó)		θαυματουργοί (thavmatourgoí)	θαυματουργοί (thavmatourgoí)	θαυματουργά (thavmatourgá)

Related terms

• θαυματουργά (thavmatourgá, adverb)
• θαυματούργημα n (thavmatoúrgima)
• θαυματουργημένος (thavmatourgiménos, participle)
• θαυματούργηση f (thavmatoúrgisi)
• θαυματουργία f (thavmatourgía)
• θαυματουργικά (thavmatourgiká, adverb)
• θαυματουργικός (thavmatourgikós, adjective)
• θαυματουργώ (thavmatourgó, verb)

• and see: θαύμα (thávma) and έργο (érgo)