-ουργός

Ancient Greek

Etymology

From ἔργον (érgon).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /uːr.ɡós/ → /urˈɣos/ → /urˈɣos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /uːr.ɡós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /urˈɡos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /urˈɣos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /urˈɣos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /urˈɣos/

Suffix

-ουργός • (-ourgós) m or f (neuter -ουργον); second declension

1. creates compound nouns or adjectives with the meaning of -worker ,-maker, -wright

   ‎ἅμαξα (hámaxa, “wagon, coach”) + ‎-ουργός (-ourgós) → ‎ἁμαξουργός (hamaxourgós, “wagonmaker”)

   ‎ξύλον (xúlon, “wood”) + ‎-ουργός (-ourgós) → ‎ξυλουργός (xulourgós, “woodworker, carpenter”)

   ‎ὅπλον (hóplon, “weapon, tool”) + ‎-ουργός (-ourgós) → ‎ὁπλουργός (hoplourgós, “weaponmaker, armourer”)

   ‎σῐ́δηρος (sĭ́dēros, “iron”) + ‎-ουργός (-ourgós) → ‎σιδηρουργός (sidērourgós, “ironworker, ironsmith”)

Derived terms

Ancient Greek terms suffixed with -ουργός

ἀγαθουργός

δραματουργός

εἰλαπινουργός

θαλασσουργός

θαυματουργός

κακοῦργος

κασσιτερουργός

λειτουργός

λινουργός

Λυκοῦργος

μαρμαρουργός

μελισσουργός

μεταλλουργός

σιδηρουργός

τελεσιουργός

ὑαλουργός

χαλκουργός

χειρουργός

χλαμυδουργός