κασσιτερουργός

Ancient Greek

Etymology

From κασσίτερος (kassíteros, “tin”) +‎ -ουργός (-ourgós, “worker”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kas.si.te.ruːr.ɡós/ → /kas.si.te.rurˈɣos/ → /ka.si.te.rurˈɣos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kas.si.te.ruːr.ɡós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kas.si.te.rurˈɡos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kas.si.te.rurˈɣos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kas.si.te.rurˈɣos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.si.te.rurˈɣos/

Noun

κᾰσσῐτερουργός • (kassiterourgós) m (genitive κᾰσσῐτερουργοῦ); second declension

1. tinker, tinsmith

Inflection

Second declension of ὁ κᾰσσῐτερουργός; τοῦ κᾰσσῐτερουργοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κᾰσσῐτερουργός ho kassiterourgós	τὼ κᾰσσῐτερουργώ tṑ kassiterourgṓ	οἱ κᾰσσῐτερουργοί hoi kassiterourgoí
Genitive	τοῦ κᾰσσῐτερουργοῦ toû kassiterourgoû	τοῖν κᾰσσῐτερουργοῖν toîn kassiterourgoîn	τῶν κᾰσσῐτερουργῶν tôn kassiterourgôn
Dative	τῷ κᾰσσῐτερουργῷ tôi kassiterourgôi	τοῖν κᾰσσῐτερουργοῖν toîn kassiterourgoîn	τοῖς κᾰσσῐτερουργοῖς toîs kassiterourgoîs
Accusative	τὸν κᾰσσῐτερουργόν tòn kassiterourgón	τὼ κᾰσσῐτερουργώ tṑ kassiterourgṓ	τοὺς κᾰσσῐτερουργούς toùs kassiterourgoús
Vocative	κᾰσσῐτερουργέ kassiterourgé	κᾰσσῐτερουργώ kassiterourgṓ	κᾰσσῐτερουργοί kassiterourgoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “κασσιτερουργός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press