αντικείμενο

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀντικείμενον (antikeímenon), participle of ἀντίκειμαι (antíkeimai).

Pronunciation

• IPA^(key): /an.diˈci.me.no/
• Hyphenation: α‧ντι‧κεί‧με‧νο

Noun

αντικείμενο • (antikeímeno) n (plural αντικείμενα)

1. object, subject (a physical thing)

   Προτιμώ να αγοράζω χρήσιμα αντικείμενα και όχι διακοσμητικά.

   Protimó na agorázo chrísima antikeímena kai óchi diakosmitiká.

   I prefer to buy useful objects, rather than decorative.

2. (grammar) object (of sentence)

   Synonym: (abbreviation) αντικ. (antik.)

   Antonym: ("subject") υποκείμενο (ypokeímeno)

3. object (of desire, or affection, etc)
4. (computing) object (of object-oriented)

Declension

Declension of αντικείμενο

	singular	plural
nominative	αντικείμενο (antikeímeno)	αντικείμενα (antikeímena)
genitive	αντικειμένου (antikeiménou) αντικείμενου (antikeímenou)	αντικειμένων (antikeiménon)
accusative	αντικείμενο (antikeímeno)	αντικείμενα (antikeímena)
vocative	αντικείμενο (antikeímeno)	αντικείμενα (antikeímena)

Derived terms

• άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο n (ágnostis taftótitas iptámeno antikeímeno, “unidentified flying object”)
• αντικειμενικά (antikeimeniká, “objectively”, adverb)
• αντικειμενικός (antikeimenikós, “objective”)
• αντικειμενικότητα f (antikeimenikótita, “objectivity”)
• αντικειμενοστρεφής (antikeimenostrefís, “object-oriented”, adjective)