αηδιαστικός

Greek

Etymology

From αηδία f (aïdía, “disgust, revulsion”). First attested 1886.

Pronunciation

• IPA^(key): /aiðʝastiˈkos/
• Hyphenation: αη‧δια‧στι‧κός

Adjective

αηδιαστικός • (aïdiastikós) m (feminine αηδιαστική, neuter αηδιαστικό)

1. disgusting, repulsive, revolting, sickening, nauseating (causing intense dislike)

   Τι αηδιαστικός άνθρωπος!

   Ti aïdiastikós ánthropos!

   What a disgusting person!

   Όταν άνοιξα την πόρτα της τουαλέτας, μου ήρθε μια αηδιαστική μυρωδιά.

   Ótan ánoixa tin pórta tis toualétas, mou írthe mia aïdiastikí myrodiá.

   When I opened the toilet door, a disgusting smell came to me.

Declension

Declension of αηδιαστικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αηδιαστικός (aïdiastikós)	αηδιαστική (aïdiastikí)	αηδιαστικό (aïdiastikó)		αηδιαστικοί (aïdiastikoí)	αηδιαστικές (aïdiastikés)	αηδιαστικά (aïdiastiká)
genitive	αηδιαστικού (aïdiastikoú)	αηδιαστικής (aïdiastikís)	αηδιαστικού (aïdiastikoú)		αηδιαστικών (aïdiastikón)	αηδιαστικών (aïdiastikón)	αηδιαστικών (aïdiastikón)
accusative	αηδιαστικό (aïdiastikó)	αηδιαστική (aïdiastikí)	αηδιαστικό (aïdiastikó)		αηδιαστικούς (aïdiastikoús)	αηδιαστικές (aïdiastikés)	αηδιαστικά (aïdiastiká)
vocative	αηδιαστικέ (aïdiastiké)	αηδιαστική (aïdiastikí)	αηδιαστικό (aïdiastikó)		αηδιαστικοί (aïdiastikoí)	αηδιαστικές (aïdiastikés)	αηδιαστικά (aïdiastiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αηδιαστικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αηδιαστικός, etc.)

Synonyms

• (disgusting, revolting, repulsive): αηδής (aïdís) (formal), σιχαμερός (sichamerós), απεχθής (apechthís), απωθητικός (apothitikós), αποκρουστικός (apokroustikós), βδελυρός (vdelyrós)

Derived terms

• αηδιαστικά (aïdiastiká, “disgustingly, revoltingly, nauseatingly”) (adverb)

Related terms

• αηδιάζω (aïdiázo, “to be disgusted”)
• αηδιασμένος (aïdiasménos, “disgusted”)