αηδής

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀηδής (aēdḗs), from ἀ- (a-, “a-, un-”) + ἡδύς (hēdús, “pleasant, sweet”).

Pronunciation

• IPA^(key): /aiˈðis/
• Hyphenation: αη‧δής

Adjective

αηδής • (aïdís) m (feminine αηδής, neuter αηδές)

1. (formal) disgusting, revolting, sickening, nauseating

Declension

Declension of αηδής

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αηδής (aïdís)	αηδής (aïdís)	αηδές (aïdés)		αηδείς (aïdeís)	αηδείς (aïdeís)	αηδή (aïdí)
genitive	αηδούς (aïdoús) αηδή (aïdí)	αηδούς (aïdoús)	αηδούς (aïdoús)		αηδών (aïdón)	αηδών (aïdón)	αηδών (aïdón)
accusative	αηδή (aïdí)	αηδή (aïdí)	αηδές (aïdés)		αηδείς (aïdeís)	αηδείς (aïdeís)	αηδή (aïdí)
vocative	αηδή (aïdí) αηδής (aïdís)	αηδής (aïdís)	αηδές (aïdés)		αηδείς (aïdeís)	αηδείς (aïdeís)	αηδή (aïdí)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αηδής, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αηδής, etc.)

Synonyms

• (disgusting, revolting, repulsive): αηδιαστικός (aïdiastikós), σιχαμερός (sichamerós), απεχθής (apechthís), απωθητικός (apothitikós), αποκρουστικός (apokroustikós), βδελυρός (vdelyrós)

Derived terms

• αηδώς (aïdós, “disgustingly, revoltingly, nauseatingly”) (adverb)

Related terms

• αηδία f (aïdía, “disgusting, revulsion”)
• αηδιάζω (aïdiázo, “to be disgusted”)
• αηδιασμένος (aïdiasménos, “disgusted”)