αηδιασμένος

Greek

Etymology

Passive perfect participle of αηδιάζω (aïdiázo) (a verb with active forms only).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.i.ði.a.ˈzme.nos/
• Hyphenation: α‧η‧δι‧α‧σμέ‧νος

Participle

αηδιασμένος • (aïdiasménos) m (feminine αηδιασμένη, neuter αηδιασμένο)

1. disgusted, repelled, revolted

Declension

Declension of αηδιασμένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αηδιασμένος (aïdiasménos)	αηδιασμένη (aïdiasméni)	αηδιασμένο (aïdiasméno)		αηδιασμένοι (aïdiasménoi)	αηδιασμένες (aïdiasménes)	αηδιασμένα (aïdiasména)
genitive	αηδιασμένου (aïdiasménou)	αηδιασμένης (aïdiasménis)	αηδιασμένου (aïdiasménou)		αηδιασμένων (aïdiasménon)	αηδιασμένων (aïdiasménon)	αηδιασμένων (aïdiasménon)
accusative	αηδιασμένο (aïdiasméno)	αηδιασμένη (aïdiasméni)	αηδιασμένο (aïdiasméno)		αηδιασμένους (aïdiasménous)	αηδιασμένες (aïdiasménes)	αηδιασμένα (aïdiasména)
vocative	αηδιασμένε (aïdiasméne)	αηδιασμένη (aïdiasméni)	αηδιασμένο (aïdiasméno)		αηδιασμένοι (aïdiasménoi)	αηδιασμένες (aïdiasménes)	αηδιασμένα (aïdiasména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αηδιασμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αηδιασμένος, etc.)

Related terms

• αηδία f (aïdía, “disgust, revulsion”)
• αηδιάζω (aïdiázo, “to disgust, to be disgusted”)
• αηδιαστικός (aïdiastikós, “disgusting”)
• αηδής (aïdís, “disgusting”) (formal)