voelen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch voelen, from Old Dutch *fuolen, from Proto-West Germanic *fōlijan (“to feel”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvulə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: voe‧len
• Rhymes: -ulən

Verb

voelen

1. (transitive) to feel, to have sensation of

   Voel je de wind die door je haren ruist?

   Do you feel the wind that rushes through your hair?

2. (reflexive, copulative) to feel, to experience a feeling

   Ik voel me niet zo goed.

   I don't feel so good.

Conjugation

Conjugation of voelen (weak)
infinitive	voelen
past singular	voelde
past participle	gevoeld
infinitive	voelen
gerund	voelen n
	present tense	past tense
1st person singular	voel	voelde
2nd person sing. (jij)	voelt, voel2	voelde
2nd person sing. (u)	voelt	voelde
2nd person sing. (gij)	voelt	voelde
3rd person singular	voelt	voelde
plural	voelen	voelden
subjunctive sing.1	voele	voelde
subjunctive plur.1	voelen	voelden
imperative sing.	voel
imperative plur.1	voelt
participles	voelend	gevoeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanvoelen
• bevoelen
• gevoelen
• invoelen
• voelbaar
• voelhoorn
• voelspriet
• voorvoelen

 

Descendants

• Afrikaans: voel
• Berbice Creole Dutch: fulu
• Negerhollands: voel, ful

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch *fuolen, from Proto-West Germanic *fōlijan (“to feel”).

Verb

voelen

1. to feel (by touch)
2. to feel, to experience a feeling
3. to feel, to have an opinion
4. to see, to understand

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: voelen
  • Afrikaans: voel
  • Berbice Creole Dutch: fulu
  • Negerhollands: voel, ful
• Limburgish: vuuele, veule

Further reading

• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “voelen (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I